"Hey Jihyo!" Abimin seslenişi ardından temizlediğim masadan bakışlarımı kaldırıp ona çevirdim. "Efendim?" Saçlarını karıştırdı. "Bir yere sipariş getirmen gerekiyor." Kaşlarımı çattım. "Adres okuyamadığımı biliyorsun. En son sipariş vermeye gittiğimde kaybolmuştum!" Omuzlarını düşürüp ofladı.
"Biliyorum biliyorum. Neyse ki adresi biliyorsun. Senin eski satranç kursunun karşısındaki gri bina. Daire 5."
Kafa sallayıp elindeki soslu tavuk paketini alıp bisikletimin ön sepetine koydum ve hızla sürmeye başladım. Neyse ki geçen ay bıraktığım satranç kursumun yerini biliyordum.
Abim tavuk rostorantı zincirleri olmasına rağmen hâlâ bir adet eleman sıkıntısı yaşıyordu. Ve ben de maalesef yardım etmek zorundayım. Geçtiğim mahallenin renkli evlerine bakmanın ardından sağa döndüm. Satranç kursunun önündeki gri bina.
Pekâlâ.
Bisikletimi gri binanın önüne park edip siparişi elime aldım ve gri binadaki 5. katın ziline bastım. Anında bina kapısı açıldı. Koşarak merdivenleri çıkmaya başladım. Geldiğim kattaki dairenin kapısını tıklattım. Anında kapı açıldı. Karşımdaki bedenle göz devirdim ve elimdeki siparişi uzattım. "Al."
Kapıyı açtı. "İçeri gelmek istemez misin, yorulmuşsun." Yapmacık bir şekilde gülümsedim. "Gerek yok. Sağol." Elimdeki siparişi aldı. "Karnın aç mı? Tavuk aldım. Beraber yiyelim istersen." Göz devirdim. "Gerek yok Daniel." Gülümsedi. "Borcum ne kadar?"
Omuz silktim. "Benden olsun."
Kaşlarını çattı. "Aslınsa tavuk yemek aklımda bile yoktu biliyor musun?" Omuz silktim. "Bilmiyordum. Nereden esti aklına?" Saçlarını kaşıdı ve gözlerini kıstı. "Okuldan sonra seni takip etmiş olabilirim. Geldiğin tavuk restorantına bakmanın ardından eve gelip internetten sipariş hattınıza baktım. Bir ihtimal sen gelirsin diye, ki öyle de oldu."
Göz devirdim. "Keşke sipariş hattımızı bulamasaydın!" Gülümsedi. "Restorant zincirlerinden biriymiş. Abinmiş sanırım. Ona yardım mı ediyorsun?"
Ağzım açık kendi başına bulduğu bilgileri dinliyordum. "Kang Sherlock!" Güldü. "Doğrudur."
"Afiyet olsun." Merdivenleri inmeye başladım. "Aptal." Kendi kendime mırıldandım ve bina kapısından dışarı çıktım. Bisikletime binip sürmeye başladım.
Ancak söylemeliyim ki şu an gülümsemeden duramıyorum!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
