"Hala arkadaşlarıyla konuşuyor. Aptal!" Nayeon'un lafımı bölmesiyle kaşlarımı çattım. Az önceden beri deli gibi izlediği yere çevirdim kafamı. Tabii ki şaşmamalıyım ki, baktığı yerde Chan vardı.
"Nayeon en son ben ne dedim?" Kaşlarını kaldırıp bana döndü. "Efendim? Hatırlamıyorum." Omuzlarımı düşürüp nefesimi dışarı verdim. "Seviyorsan git söyle Nayeon!" Kafa salladı. "Aynen. Hatta alayım yüzük, çıkayım karşısına, evlenme teklifi edeyim. Ne dersin Jihyo? Yüzüğü de Chan'e takarım artık!"
Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırken Nayeon heyecanlı bir tonla konuştu. "Bize bakıyor." Ardından başını cama çevirip bahçeyi izlemeye başladı. Gerçekten çok belli ediyordu. Kafamı çevirip Chan'e baktığımda yanımıza geldiğini gördüm.
Bu sorunun gelmesini beklemediğimden şaşkınca Chan'e bakıyordum. "Jihyo. İyi misin?" Eliyle suratıma el sallıyordu. "Daniel birinci olmuştu. İstersen o sana öğretebilir." Chan saçlarını karıştırdı. "Sen birinci değil miydin?"
Başımı olumsuzca salladım. "Hayır, Daniel birinci olmuştu." Kafa salladı. "Pekâlâ, özür dilerim. Neyse, sonra görüşürüz."
Chan yanımızdan uzaklaştığı vakit Nayeon başını omzuma koydu. "Ne tür bir salak bu çocuk? Senin ikinci olduğunu bütün okul biliyor. Kime sorsak bilir!" Omuz silktim. "Bilmiyorum ama gerçekten komik birine benziyor Nayeon."
Nayeon ellerini önünde birleştirdi. "Ben seviyorum onu. Nasıl biri olacaktı sanıyorsun!" Göz devirirken güldüm. "Yalnız ya o benim ikinci olduğumu biliyorsa? Buraya boşuna gelmiş olur." Kaşlarını kaldırdı. "Neden böyle bir şey yapmış olsun ki?" Güldüm. "Belki seni görmek için gelmiştir."
