SIZI

ÖZ

Kucağındaki kediyi yavaşça yere bıraktı ve doğrulup tüm bedeniyle bana döndü. Mavi gözlerinde parıldayan güneş sönmüş gibiydi. Ansızın solan yüzü ciddiyete bürünmüş ve dudaklarını alayvari bir gülümseme fethetmeye başlamıştı. Karşımdaki adam sanki tanımadağım biri oluvermişti saniyeler içinde, ya da tanıyamadığım biri...

"Sizin hatanız ne biliyormusun Hümeyra ?"

Tuhaf tavrını takip eden tuhaf üslubu daha çok şaşırtmış ve kafamı karıştırmıştı. Cevap vermeme fırsat vermeden sorusunu cevapladı.

"Çok merhametlisiniz. Çabuk inanıyorsunuz herkese."

Alayvari gülümsemesiyle gözlerini gözlerimden çekip belli bir yere dikti ve ekledi.

" Şurada bekleyen siyah servisi görüyormusun..."

Hayretler içerisinde onun ne demek istediğini anlamaya çalışıyordum. Bu hareketler, bu sözler, bu tuhaf imalar.. nedir?

"Görüyorsun.. Görüyorsun ama içerisinde kimlerin ne amaçla olduğunu bilmiyorsun. Aynı benim seninle 3 aydır burada görüşüp konuştuğum ve sözlerimi duyup asıl amacımı göremediğin gibi."

Tekrar gözleri gözlerimi buldu. İmalı ve soğuk bakışları, alayvari gülümsemesi ve küçümseyen sözlerine devam ederken şaşkınlığımı dile vurdum.

"Anlamıyorum. Ne demek istiyorsun?"

Omuzlarını doğrultup ellerini cebine yerleştirdi ve kısa bir nefes alıp küçümseyen tavrıyla devam etti.

"Ben Benyamin. Türkiye Siyonist yeraltı teşkilatının sizin gibi virüslerle mücadele kolu komutanıyım. Benim başlatmış olduğum projenin üçüncü kurbanısın. Ve eğer şu bekleyen servis birazdan önümüzde durduğunda içerisine girmezsen o servisin içinde bekleyen 5 silahlı askerim seni alamamış olmasına rağmen seni unutmayıp buradan vakfına geçecek, ve bugün olacak kermesinize kurşunlarımızla şölen verecek. İnan bana bu konuda çok profesyonelizdir. Doğrusu bu şovu arabaya binmenden daha çok isterim. "