önümdeki pastaya baktıktan sonra biranda yine aklıma geliyorsun.
seni dilersem, kabul olur mu?
üstündeki mumlar yanmaya devam ediyorlar, akıyorlar. ve o anda onları incelediğim için kendime lanetler ediyorum. çünkü aklımda oluşturduğum senaryo beni keyifsizleştiriyor.
sen o yanan ipsin, bende seni sevgiyle kaplayan o maddeyim. sen var oldukça ölüyorum joe. ip yanmaya devam ettikçe mum eriyip yok oluyor.
doğum günümü de mahvediyorsun. seni düşünmekten artık nefret ediyorum.
ellerimi sıkmayı bırakınca gurursuz bir şekilde benim yerime senin için dilek tutuyorum;
hayatta onu üzenler hiç var olmasın.
kabul olsun. lütfen.
ve içimdeki rüzgarı bırakıp mumları söndürüyorum.
şansa bak, ben değil sen ölüyorsun.
