"sana biliyorum dedim! niye direniyorsun!" onunla aynı anda yerden kalktığımda ikimizinde suratında nefret ifadeleri gittikçe artıyordu.
arkasına dönüp elleriyle dizine dayandığında büyük bir nefes verdi. beni seviyor diye bu acı çekmesi gördüğüm en salakça şeydi.
"başka numaram yok, saemi. ve ben biliyorum." arkası bana hala dönükken sessizce onu dinlemeye odaklandım.
"bu numaranın kime ait olduğunu ve ne için yazdığını, tümünü biliyorum."
"kimin?" diye inledim joe şu büyük salonda. sesim titrerken bedenim beni şaşırtacak derecede iyi duruyordu iki dakika öncesine oranla.
bu jaehyun'dan başka kimse olamazdı fakat şimdi o neler diyor..
aklımdan sen geçtin, senin yazabilme ihtimalini düşündüm.
düşüncemin üçüncü saniyesinde bunu reddettim. her şeyi geçtim joe. eğer beni sevseydin anlardım.
çünkü seninle alakalı her şeyi istemesem de biliyordum.
tıpkı bana acıdığın gerçeği gibi..
