doğum günümün ardından bir ay geçiyor. 17 yaşında olmak çok da bir şey değiştirmiyormuş.
yani seni yine düşünüyorum. hiçbir halt değişmedi, joe bilgin olsun.
evin kapısına geldiğimde içeri girmeden önce sokağına bakınıyorum. tabii sadece iki metrelik ağaçlar gözüküyor ama bu bana yeter.
senin gördüğünü görebilmek içimi huzur dolduruyor. bu yüzden bana bakma. ben kendime iyi gelmiyorum.
yine suratsız bir şekilde apartmana girip biran önce sırtımdaki çantayı yere fırlatmak için yürüyorum kapıma doğru.
cebimdeki telefon titriyor. mesajı merak ettiğim için almıyorum telefonu elime. sadece sessize almak için alıyorum fakat o saçma mesajlardan yeni bir tanesini görüyorum.
numaramı kaydetmedin mi,
saemi?
