Fika

✒ RDCL - Tiramisu

1.07.2020 - Rainbow Dust Club @milkiidahlia

"Doe er maar wat meer op hoor, liefje."

Mijn nonna nam de kop koffie die ik net aan de kant had gezet weer van het aanrecht en stak hem naar me toe.

"Maar ik ben bang dat het te straf gaat smaken, Matteo zei de vorige keer dat hij het niet lekker vond."

"Matteo moet gewoon nog een echte Italiaan worden," knipoogde nonna en ze stak haar vinger eens in het mengsel dat ik bijeen geroerd had. Haar ogen fonkelden en een ondeugend glimlachje vormde zich op haar lippen.

"Nonna!" riep ik luid, terwijl ik haar ongelovig aankeek. "Dat mag ik nooit van jou!"

Haar kaken kleurden rood en met de twinkeling nog in haar ogen zoog ze de crème van haar vinger. "Oh heerlijk dit, je wordt hier nog net zo goed in als je nonna."

Ook ik stak mijn vinger in de kom en likte hem smakelijk af.

"Hoe zit het hier met het dess--" Mijn moeder bleef versteend staan en trok een halvelings streng gezicht, maar ook zij kon de pretlichtjes in haar ogen niet verbergen. Elegant stak ook zij haar vinger in de crème, maar in plaats van die naar haar mond te brengen, landden er een veeg op mijn neus en op die van mijn nonna. "Jullie ondeugende rakkers," zei ze, zogezegd teleurgesteld.

"Ach Lydia, nu moet je niet doen alsof jij vroeger zou braaf was. En je moet het echt eens proeven, ze wordt hier nog beter in dan jij!" Nonna stak haar armen uit en mijn moeder ging mee in de knuffel, niet wetende dat ze nonna daarbij vrij spel gaf om nog een lik naar haar mond te brengen.

Ik giechelde en voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. Zonder het te beseffen had nonna me één van de grootste complimenten gegeven die ze maar kon geven, want hoewel het dessert maar uit 6 ingrediënten bestond, had ik eerst heel lang moeten meekijken naar mama en nonna, voor ik zelf een poging mocht wagen in de keuken.

Met uiterste precisie schraapte ik het laatste uit de kom en streek ik de bovenkant van het gelaagde dessert plat. Mama en nonna keken glimlachend toe en ik voelde een warm gevoel opkomen in mijn buik. De zon scheen en buiten hoorde ik de rest van de familie keuvelen aan de afgeruimde tuintafel.

Mijn dagdromen hielden abrupt op toen ik mama naar adem hoorde snakken, dit keer iets minder lachend dan de vorige. "Is dit pure Marsalawijn, mama?" vroeg ze en ik zag nonna verdedigend haar handen in de lucht gooien.

"Ze wilde weten hoe het smaakte, schatje, bovendien was jij ongeveer ook zo oud toen jij je eerste Marsalawijn dronk."

Mama zuchtte en rolde met haar ogen. "Jullie twee zijn het hier wel een beetje heel gezellig aan het maken precies."

Op dat moment wandelde Matteo de keuken binnen en zag het glas in de handen van mijn moeder. "Hé is dat Marsalawijn? Delizioso."

Hij nam de wijn uit haar handen en mijn moeder staarde hem met open mond aan terwijl hij een slok nam en eens droog kuchte.

"Is er hier iemand deftig opgevoed geweest?"

Matteo gaf haar het glas grinnikend weer terug en kwam me helpen om chocoladeschilfers bovenop de tiramisu te strooien. Daarmee weken we af van nonna's originele gerecht, maar de kinderen vonden het duizend keer lekkerder dan de anders zo droge cacao.

Nonna klopte bemoedigend op mijn moeders rug. "Ik heb mijn best gedaan," verdedigde ze zichzelf en mijn moeder rolde met haar ogen.

"Ja, ik merk dat je heel wat lakser bent geworden met de jaren. Avanti, breng de tiramisu maar naar tafel, we hebben onze gasten lang genoeg laten wachten."

Buiten was de zon al bijna verdwenen in de Siciliaanse zee en we voegden ons weer bij het gezelschap, die het dessert onder enthousiast applaus onthaalden. Mijn wangen deden pijn van het glimlachen en ik zag hoe mijn nonna trots naar me knipoogde van aan de andere kant van de tafel.

Mijn sadistisch brein wilde dit meteen afsluiten met 'dat was de laatste keer dat ik haar zag voor de Duitsers binnenvielen', but then again, zo oud is tiramisu nog niet eens en de Italianen waren bondgenoten van de Duitsers, dus hou ik het op een happy ending hahah.