F I K A
[subs. Zweeds] Een moment om te vertragen en de goede dingen in het leven te appreciëren.
[letterlijk] Een koffie met vrienden en gebakjes.
Beste vrienden, neem een virtueel koekje en schuif bij in deze eclectische wereld van gedachten, kor...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Er klonk een knal door de straten van New York, en Trevor werd door de druk van de ontploffing een paar passen uit evenwicht gebracht. Hij keek opzij, om te zien wat er gebeurde en merkte hoe een Russische spion snel wegliep van het plaats delict, zijn handen nog steeds op zijn oren gedrukt.
"Wat was dat?" vroeg je.
"Niks," antwoordde Trevor, en hij bracht zijn handen naar zijn hoofd om te controleren of hij niet bloedde. Dat deed hij wel, iets moest hem geraakt hebben. "Gewoon een putdeksel dat de straatwerkers hebben laten vallen."
"Oké, denk je daar iets over, of vermeld ik dat gewoon niet?" Je zette je wat rechter in de zetel.
"Niets speciaals. We zijn trouwens bijna bij de koffieshop, ik hoop echt dat ze komt opdagen."
"Ik hoop het ook ja, mijn roman zou anders niet veel romance hebben."
Trevor rolde met zijn ogen en hield halt aan het rode licht. Tussen de stroom van auto's door wandelde een draak mee, die blijkbaar net overmeesterd was door een krijger, want deze schudde triomfantelijk zijn handen in de lucht terwijl het beest mak en verveeld doorwandelde, de vele toeters rondom haar negerend.
"Goedemorgen Trevor!" Haar ogen lichtten op toen ze hem op de stoeprand zag staan.
"Goedemorgen, alweer overwonnen?"
Ze zuchtte diep en de ergernis was duidelijk op haar gezicht af te lezen, "Ik wacht echt op de dag dat mensen een beetje origineler worden, kan Fred misschien eens een windmolen bevechten, of ik misschien zelf eens een avontuur beleven, maar nee hoor, altijd weer datzelfde liedje."
Fred pauzeerde even met zijn heldhaftige poses en voegde zich bij in het gesprek, "Howdie, Trevor, weer op weg naar een koffieshop om een leuke, maar niet zeer realistische vrouw te ontmoeten? Ja Maria, je bent duidelijk niet de enige met een vaste job, deze onhandige, blanke jongeman weet volgens mij elke bloemenwinkel van Amerika zijn ondertussen."
Het trio lachte hartelijk terwijl Maria, gedwongen door de nog steeds toeterende wagens achter, haar rustig verder stapte op Freds zegetoer doorheen de straten van New York.
"Nog iets interessants gezien?" vroeg je, en Trevor keek om zich heen.
"Euhm, hier aan het licht niet echt, veel auto's, drukke stad, maar ik bedenk me net dat er om de hoek een chocolatier is, wil je dat ik iets ga uithalen?"
"Het was een normale dag in New York City, de auto's raasden voorbij en plots had ik het gevoel dat het mooie overhemd dat ik vanochtend nog gestreken had, niet voldoende ging zijn. Ik wist dat er om de hoek een chocolatier zat en begon te twijfelen of ik misschien nog iets moest gaan uithalen. Waarom bestonden er toch geen handboeken voor een eerste date?" mompelde je, "euhm, ja misschien toch iets gaan halen dan."
Trevor rolde met zijn ogen en murwde zich doorheen de mensenmassa die ondertussen in gang was gekomen, nu het licht op groen stond. Hij botste op tegen Batman, die zelf een ijsje aan het eten was en zich verontschuldigde dat hij in de weg stond.
Een tweede ontploffing klonk vanuit de straat en Trevor zag dat de chocolatier waar hij naar onderweg was, getroffen was.
"Godverdomme," mompelde hij.
"Wat was dat?"
"Niks speciaals, gewoon wat veel volk," loog Trevor en hij baande zich een weg door de barricade van de Franse rebellen naar de overkant van de straat. Tussen de brokstukken en gewonden ging hij op zoek naar een doosje onaangetaste pralines.
Een vrouw kwam zenuwachtig naar hem toe gelopen.
"Oh sorry, ben ik te laat, we hadden toch in de koffieshop afgesproken hé? Sorry dit is de eerste keer dat ik dit soort werk doe en ik ben een beetje opgewonden."
Trevor keek op en trok een wenkbrauw op toen hij in de ogen van de vrouw keek, want veel anders was er niet echt te zien op haar gezicht. Ze had ogen in alle soorten en maten, en op enkelen die de omgeving aan het bestuderen waren na, stonden ze allemaal op hem gericht.
"Euhm, ja het is de bedoeling dat we elkaar daar ontmoeten, zodat we ook wat eerste indrukken kunnen doorgeven," zei hij.
"Oh ja sorry, ik zag je lopen en ik dacht gewoon dat het gezelliger zou zijn om samen naar daar te gaan, snap je?"
Trevor glimlachte en hij raapte een doosje chocolaatjes op van de grond, "Dat is heel vriendelijk, maar ik ben eigenlijk nu al aan het werken." Hij knikte met zijn hoofd naar boven en de vrouw hapte naar adem. Al haar ogen werden groot.
"Oh sorry, had ik niet door, oké, dan zie ik je straks wel." Ze wandelde weg, maar aarzelde dan even. "Ik eet niet zo graag zwarte chocolade."
Trevor knikte en legde het doosje terug op de grond. Misschien was een geschenk op de eerste date toch niet zo nodig.
"Wacht, wat zei je daar over meerdere ogen?" onderbrak je ruw zijn gedachten.
"Ogen? Ik zei helemaal niets over ogen?"
"Trevor aarzelde, eigenlijk hadden ze nooit foto's uitgewisseld, wat nu als er in de koffieshop een monster op hem zat te wachten? Hoe kon hij zelfs zeker zijn dat zijn date wel een mens was? Misschien stond haar hele gezicht wel vol met ogen, of had ze wel slangen als haar."
"Wat ben jij nu allemaal bezig? We zitten in normale, dagdagelijkse romantiek," herinnerde Trevor je geagiteerd. "Bovendien, hoezo hebben we nooit foto's uitgewisseld? Heb jij al ooit gehoord van catfishing?"
"Catfishen," mompelde je, "dat is inderdaad misschien net iets logischer dan een monsterdate. Wacht, dus je neemt toch geen chocolade mee uit de pittoreske chocolatier en je denkt dat ze je misschien gecatfished heeft, nog iets anders?"
Maar nog voor Trevor kon antwoorden werd hij plots abrupt opzij geslingerd door een aardbeving. Een groot piratenschip kliefde zich een weg door de wolkenkrabbers en iedereen stopte even met hun bezigheden om hun evenwicht te bewaren in de gigantische ramp die er rondom hen afspeelde.
"Wat was dat?" Je klonk enthousiast, op zoek naar een beetje actie.
"Een duif," antwoordde Trevor kort terwijl hij een Pikachu recht hielp. "Kijk man, dit is jouw verhaal en als je meer actie wilt moet je misschien eens nadenken of hulpeloze romantiek wel iets voor jou is."
Je zuchtte. "Misschien moet ik de wandeling naar de koffieshop niet beschrijven, het is nogal veel interne gedachten die ik nogal alle kanten op heb laten gaan en laten we eerlijk zijn, er gebeurt echt bijna niks in de stad om het verhaal wat op te kruiden."
Trevor hield zijn mouw voor zijn mond in een poging om de rook die ontstaan was in een magisch duel tussen twee vuurwezens uit zijn longen te houden.
"Nope, weer al eens een doodsaaie dag in het genre romantiek."
