Today, tomorrow and the day after

Chapter 6 (unicode)

ဒီလိုဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ ရိပေါ်သိနေခဲ့ပြီးသား။ သိသိနဲ့ မျှော်လင့်ခဲ့မိတာ သူ့အမှားမဟုတ်ဘူး။ မျှော်လင့်ချက်တွေပေးခဲ့တဲ့ ဆရာရှောင်းကျန့်ရဲ့အမှား။

သူတွေးထားခဲ့တဲ့အတိုင်း ဆရာရှောင်းကျန့်က သူ့ကိုငြင်းလိုက်တယ်။ *မင်းခံစားချက်တွေကို ငါမတုံ့ပြန်နိုင်ဘူး စိတ်မကောင်းပါဘူး* ဆိုတဲ့စကားကို ရိပေါ်အား ကျောပေးလျက်သာပြောခဲ့တယ်။ မအံ့သြပါဘူး။ ကြိုတွေးပြီးသားကိစ္စက တကယ်ဖြစ်လာလို့ ဘာမှသိပ်မခံစားရဘူး။

ဒါမှမဟုတ် ခံစားချက်ကိုမျိုသိပ်တာများပြီး အကျင့်ပါသွားတာလား။

အငြင်းခံရပြီးတဲ့နောက် ရိပေါ်ရဲ့အရင်နေ့ရက်တွေ ပြန်ရောက်လာတယ်။ စာသင်ချိန်တွေ မှောက်အိပ်တယ်။ ကောချန်တို့ ပေးရှင်တို့နဲ့ ဘတ်စကတ်ဘောကစားတယ်။ တားမြစ်ထားတဲ့ တိုက်ခေါင်မိုးထပ်မှာ အအေးသောက်ပြီးခိုးအိပ်တယ်။ ကာယအချိန်တွေက ထုံးစံအတိုင်း သေမလိုပင်ပန်းတယ်။ ကျိုးချန်တစ်ကောင်မှာလည်း Uno ရှုံးတိုင်းပတ်ပြေးနေတုန်း။ ဒီလဒကို လိုက်ဖမ်းရတာလည်း ခဏခဏ။

တစ်ခုပဲပြောင်းလဲသွားတယ်....။

ရိပေါ် ဘယ်လောက်မှောက်အိပ်အိပ် ဆရာရှောင်းကျန့်က သူ့ရုံးခန်းခေါ်ပြီး အလုပ်တွေမခိုင်းတော့ဘူး။ စာအုပ်နဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်ပြီး ဆူငေါက်တဲ့ အသံလေးကြားနေရတုန်းဆိုပေမယ့် အရင်လို ဆေးလိပ်ငွေ့လေး ခိုးရှူရင်း စာစစ်ပေးရတဲ့ညနေဘက်တွေကို ရိပေါ်လွမ်းလာတယ်။

"သွေးအေးလိုက်တဲ့ ဘိုးတော်"
ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဆရာရှောင်းကျန့်ရဲ့ ရုံးခန်းပြတင်းပေါက်ကို မော့ကြည့်ရင်း မေတ္တာပို့နေမိတယ်။ သူ့မေတ္တာတွေ လွှမ်းခြုံလို့ ခလုတ်မှန်သမျှထိပြီး တွေ့သမျှဆူးနဲ့ငြိစမ်း လို့တောင် ဆုတောင်းပေးချင်သေးတာ။ ဒါပေမယ့် ဆရာ့ရဲ့ အရေပြားနုနုလေးတွေ ထိခိုက်မှာကိုလည်း မလိုလားပြန်ဘူး။

"စီနီယာရိပေါ်..."

ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံ့ထားတဲ့ ကျောင်းသူလေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရတယ်။ ဘတ်စဘတ်ဘောကစားနေတဲ့ ကျောင်းသားတွေနဲ့ အော်ဟစ်အားပေးနေတဲ့ ကျောင်းသူတွေအသံကြောင့် ကောင်မလေးအသံကို ရိပေါ် သေချာမကြားလိုက်။