Chapter 1 (zawgyi)

7.8K 446 8
                                    

~ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမယ္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြအဆံုးသတ္သြားတဲ့အခါ ငါကုိယ္တိုင္ေတာင္ ေတြေ၀မိတယ္~

"၀မ္ရိေပၚ"

နာမည္ေခၚသံနဲ႔အတူ ေခါင္းကိုစာအုပ္နဲ႔ရိုက္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ဘယ္သူ႕လက္ခ်က္ဆိုတာ ရိေပၚသိတယ္။ စိတ္မပါေပမယ့္လည္း ၀တၱရားအရ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သပ္ရပ္ေနတဲ့ suit နဲ႔ မ်က္မွန္ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းကို ျမင္တာနဲ႔ သိသာတယ္။ ၂ေယာက္မရွိတဲ့ သူတို႔အတန္းပိုင္ဆရာ ေရွာင္းက်န္႔။

"မင္း အတန္းခ်ိန္တိုင္း ေမွာက္အိပ္ေနတာ မျငီးေငြ႕ဘူးလား မတ္မတ္ထိုင္စမ္း"

ထိုတစ္ခြန္းပဲေျပာျပီး သူ႔အနားကထြက္သြားတယ္။ ရိေပၚ စိတ္မၾကည္စြာ ခါးမတ္လိုက္တယ္။ မမတ္ရင္ ဆရာ့လက္ထဲက textbook က သူ႔ေခါင္းကို လာမိတ္ဆက္ဦးမယ္။

စာဖတ္ျပေနတဲ့ဆရာ့ရဲ႕အသံက ၾကည္လင္ျပီးနားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ျပေနတဲ့စာေတြက ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလြန္းေတာ့ ရိေပၚအေတြးေတြက လြင့္ျပီးရင္းလြင့္ေနတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ျငီးေငြ႕ဖြယ္စာသင္ခ်ိန္ေတြကို သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ဘဲလ္သံက အဆံုးသတ္ေပးလိုက္တယ္။

"၀မ္ရိေပၚ မင္းေက်ာင္းဆင္းရင္ ငါ့ရံုးခန္းလာခဲ့"

ထံုးစံအတိုင္း ျမတ္ဆရာက သူ႔ကိုအလုပ္ေတြခိုင္းဦးမည္။ ရိေပၚ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညည္းလိုက္မိတယ္။ ဆရာေရွာင္းက်န္႔ဟာ တကယ္ကိုစိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။

အထက္တန္းတတိယနွစ္ ေနာက္ဆံုးနွစ္မွာ စာေတြကခက္ျပီးမ်ားလို႔ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ အတန္းပိုင္ကလည္း စည္းကမ္းၾကပ္။ မနွစ္ကအထိ သာယာလွပခဲ့တဲ့ ရိေပၚရဲ႕အထက္တန္းေန႔ရက္ေတြဟာ ေရွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့ဆရာနဲ႔ေတြ႕မွပဲ အဗြမ္းႀကီးဗြမ္းေတာ့တာ။

ရိေပၚအတြက္ ဆရာေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ first impression ကေတာ့ စိတ္ရႈပ္ဖြယ္အတိပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ရိေပၚရဲ႕အျမင္ေတြက နည္းနည္းေျပာင္းလာတယ္။ ဟိုတေလာက ျမင္ခဲ့တဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္လို႔ေတာ့ ထင္တာပဲ။ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ night out ထြက္ေနတုန္း ကားတစ္စီးရဲ႕ ေရွ႕ခန္းမွာ ဆရာေရွာင္းက်န္႔နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ နမ္းေနတာ သူေတြ႕ခဲ့တယ္။

Today, tomorrow and the day after Where stories live. Discover now