BENİMLE MİSİN ??

BÖLÜM 5

      Başımı cama yaslayıp düşünmeye başladım. Şu anda hiçbir duygu yoktu içimde ne hüzün ne acı. Geçtiğimiz yerleri görmeden boş boş bakıyordum etrafa.

Söylediğim yere gelince taksiciye ücreti ödeyip arabadan indim.

İşte mutsuz olduğumda ayaklarımın beni getirdiği yere gelmiştim yine.

Çamlı sokağa..

Her iki taraftaki kaldırımlarda duran devasa çam ağaçları sebebiyle buraya böyle isim verilmişti. Agaçlar o kadar büyük ve etkileyiciydi ki her gelişimde hayran bırakırdı beni. Ne olduğunu bilmediğim bir duygu olurdu içimde bu sokağa girdiğim zaman. Sanki çok önceden beri bu sokağı biliyormuşum gibi geliyordu ama bu imkansızdı çünkü burayı sadece iki ay önce keşfetmiştim. Ama bana tanıdık gelen bir şeyler vardı burada.

Sokağa girip yürümeye başladım ve içimde tuttugum göz yaşlarımıda serbest bıraktım.

Ne kadar yürüdüğümü bilmiyordum artık ayakta duramayacak hale gelince yanımdaki banka oturdum. Kulağıma kulaklığımı takıp müziğin sesini sonuna kadar açtım. Hava kararmaya başlamıştı ama umursamadan oturmaya devam ettim.

Önce annemi bilmediğim bir şekilde kaybetmiştim sonra babamın benden uzaklaşmasına engel olamamıştım. Şimdide Anıl'ın bu yaptıkları beni çok yaralamıştı.

Eğer benimle ilgilenmiyorsa neden tanışmak istemişti ki? Ne istiyordu benden?

Telefonumu çıkarıp her zaman yanımda olan tek kişiyi aradım.

"Efendim Özgü" dedi neşeli bir sesle.

"Özgür" dedim ağlamaktan kötü çıkan sesimle.

"Özgü ağlıyor musun sen?"

"Beni almaya gelir misin?"

"Tamam geliyorum hemen" dedi endişeli bir şekilde. Nerede olduğumu söylememe gerek yoktu. Çünkü  moralim bozuk olduğunda hep buraya geldiğimi bilirdi Özgür.

Biraz sonra Özgür yanıma gelip oturdu.

"Ne oldu anlat hadi" dedi bana sarılarak bende ona sarılıp daha çok ağlamaya başladım. Geri çekilip "her zaman sulu gözdün hala değişmedin" dedi eliyle göz yaşlarımı silerken.

"Anıl" dedim sadece.

"Biliyordum onda bir şey olduğunu ne yaptı?" dedi sinirlenerek.

Anıl'ın telefonla konuşurken söylediği şeyleri anlattım Özgür'e.

"Asıl suç benim başta kabul etmeyecektim onunla tanışmayı."

"Tamam ağlama artık" dedi tekrar sarılarak.

Özgür hep iyi gelmişti bana, çocukluğumuzdan beri böyleydi bu.

"Hadi eve gidelim artık dinlen biraz" dedi elini omzuma atıp.

"Tamam" dedim bende ayağa kalkarak.

Eve doğru yürümeye başladık.

Kapının önüne geldiğimizde durdum.

"Üzülmek yok tamam mı?"

Başımı salladım sadece.

Özgür gidince içeriye girdim. Telefonuma gelen mesajlara ve çalmasına aldırmadan odama girip kapıyı kapattım. Kendimi banyoya atıp rahatlamaya çalıştım.