Dünden sonra bugün sanki bir şeyleri anlamış gibi görünüyordun.Sana bugün hastalığımı açıklayacaktım..Yeterince cesaret toplamıştım çünkü.Bunu senden daha da saklamak istemedim.
Bugün 7.maddeyi gerçekleştirecektim yani..Seni koltuğa oturttum ve ağlamaya başladım.Ama sen ellerinle göz yaşlarımı sildin.Ben ise ellerini tuttum ve kendime çekerek seni öptüm.Ardından konuşmaya başladım.
Kekeleyerek anlatıyordum sana..
"J-Jughead b-ben h-hastayım v-ve bu hastalı-lık beni gün geçtikçe bi-bitiriyor v-ve 1 a-ay ö-ömrüm kaldı J-Jughead." dedim ve sende ağlamaya başladın ve söylenmeye başladın.Bana kızıyordun..Biliyordum, bunu sana aslında daha çok önce açıklamalıydım.Ayağa kalktın ve dedikten sonra sinir krizi geçiyor gibiydin ve sende bayıldın.Bir kelime edemedin..Bana tek cevabın bayılmak oldu..Bende yere eğildim ve kalbime ne kadar ağrı girsede seni kaldırdım ve sana yardım ettim...
Gözlerini açtığın'da fırladın ve bana rüya gördüğünü söyledin.Ben ise onaylamadım ve gerçek olduğunu söyleyince bana sarıldım ve kokumu içime çekmeye başladın..Seni sviyorum hemde çok.Bunu sana daha önce bahsetmediğim için özür dilerim, affet beni Jug....
Sevgilerle,Mavişin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
You And My Love
FanfictionHani hep bir klasik vardır ya bir kız mahalleye yeni taşınır ve kimse onu tanımaz bir süre dışlanır daha sonra belki de sadece mahalleyi değil bütün hayatını sevebileceğini öğrenir. Benim hikayemde tam olarak böyle başlıyor çok sevdiğim evim Londra...
