Normalde dün yayınlıcaktım fakat kısa bir depresyon süreci geçirdiğim için hikayenin içine etmek istemedim sağlam kafayla yazdım o yüzden bende umarım beğenirsiniz...
——————————
Betty Cooper ölmüştü. 3 kelime nasıl bu kadar rahatsız edici olabilirdi ki?? Jughead Jones'un hayatını karartmaya tek bir cümle yetmişti; Onu kaybettik. Jughead bunların bir rüya olmasını diliyordu... Keşke rüya olsaydı bütün bunlar uyanınca geçseydi. Geçmeyeceğini biliyordu genç adam. Onun acısının asla dinmeyeceğini... Mavi gözlerine bir daha bakamayacağının farkındaydı. O gece yatmadan önce Elizabeth her şeyin farkına varmışçasına genç adamla vedalaşmıştı resmen.Ona onu çok sevdiğini üzülmemesi gerektiğini söylemişti... Genç adam mırıldandı;
-4. Madde kalmıştı güzelim onu gerçekleştiremedin...
Arkadan duyulan bir ses ise:
-Hayır gerçekleştirdi Fransa'da sen onu uyur sandığın sırada Tom Felton'un konserine gitti.
Jughead: Neden yazar neden bu kadar çok acı çekmek zorundayız neden onu sevmedin?
Yazar güldü...
-Onu sevdim Jughead ama sen sevdiklerinin değerini bilmedin defalarca uyardım seni ona küçük zararlar vererek ama sen Jughead Jones asla bunlardan ders çıkarmadın sonundaysa onu kaybettin
Jughead: Benim yüzümden Lanet Kafam
-Jughead o şuan böyle düşünmeni istemezdi demeyeceğim çünkü bu çok saçma bir avutma şekli hep böyle avutulmaya çalışıldım ama işe yaramadığını en iyi ben biliyorum sadece ne var biliyor musun?? Onları ölünce görüceğiz
Jughead: Onu ölünce görücem. Bekle beni mavişim çok yakında görüşücez...
Bu bölümde böyle oldu bir dahaki bölümü yazıım ben hemen...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
You And My Love
FanfictionHani hep bir klasik vardır ya bir kız mahalleye yeni taşınır ve kimse onu tanımaz bir süre dışlanır daha sonra belki de sadece mahalleyi değil bütün hayatını sevebileceğini öğrenir. Benim hikayemde tam olarak böyle başlıyor çok sevdiğim evim Londra...
