Jete si perralle

Nuk e di ...

Henri pasi ndenji disa sekonda i hutuar vendosi te flase:

-Ana nuk di se cfare te them, nuk mundemi , nuk eshte e drejte e as e lejueshme.Ti je nje princeshe ndersa une nje biletashites i varfer.

-Ne patem si pikenisje shoqerine.Nuk e dinim se cna priste.Askush nuk mund ta zgjedh se me ke duhet te dashurohet.Une e kam bere zgjedhjen time.Je ti e vetem ti.-tha Ana me nje bindje te plote ne ze.

Ai e veshtronte me nje dashuri te madhe qe po merrte zjarr nga brenda por e dinte qe ky zjarr nuk mund te ndizej me shume por vendosi te mos heshte me:

-Sa do te doja te ishte aq e thjeshte.Sikur te ishim nga bote te njejta e te mundnim ta jetonim dashurine tone.E adhuroj deshiren per ta kaluar jeten me te.Cdo nate mendoja per ty  e enderroja sikur te ishe prane meje.

-Takoheshim ne endrra pasi realiteti s'na perkiste ne.Realiteti si perket dashuris sone por zemra ime te perket ty.Ne i perkasim njeri-tjetrit Henri.Nuk i perkasim kujtimeve.

-E mban mend kohen e paket qe kaluam ne park e dashur.Nuk ishte shume por ishte me se e mjaftueshme per ta bere zemren time te rrahe per diten kur do te takoheshim perseri.Ishe ti arsyeja e frymemarrjes sime cdo mengjes-tha Henri

-Cdo dite kam menduar per nje vit te tere.Kur luanim bashke lumturia na shkelqente syte.Ne cdo moment e adhuroja ate kujtim te bukur mes nesh.

-Le te mos mbesin kujtime.Le ti rikalojme.Kujtimet jane bere per tu ribere.

Teksa syte i shkelqenin nga pasqyrimi i njeri-tjetrit  kuptuan se dashuria i kishte kaplluar.Asgje nuk mund t' i ndante. As ligjet e pathyeshme pasi fundja rregullat jane bere per t'u thyer.Embel shihnin  njeri tjetrin derisa e pane veten duke u puthur.Perjetuan nje ndjesi aq te cuditshme e emocionuese saqe i'u dukej vetja ne parajse.Embel e befas perjetuan ndjenja aq te bukura te cilat do te mbeteshin thelle ne zemer..

Eshte e mundur kjo dashuri? 

Mundet cdo gje te kthehet permbys per nje dashuri?