Zawgyi
အရာရာက သူ႔အတြက္ ေမွာင္မိုက္ေနခဲ့တယ္။ ေလာကတစ္ခြင္က အေရာင္အေသြးမဲ့လို႔ေပါ့။ သူ႔ေဘးမွာ စီးကရက္ျပာခြက္တစ္ခြက္ရွိေနၿပီး ျပာခြက္ထဲမွာ မကုန္ေသးတဲ့ စီးကရက္တစ္လိ္ပ္ရွိတယ္။ သူ႔ေက်ာက ၾကမ္းျပင္နဲ႔ကပ္ေနခဲ့ၿပီး ပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ အမိႈက္ေတြရွိေနတယ္။ တိတ္ဆိတ္တဲ့အိမ္မွာ အျပင္ဘက္က ဝင္လာတဲ့ အလင္းေရာင္ပဲ ရွိေနၿပီး မပစ္ရတာၾကာတဲ့ အမိႈက္ထုပ္ေတြကေန ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ အနံ႔ေတြလည္း ရွိေနလို႔ေပ့ါ။
မ်က္ႏွာက်က္မွာ မလည္ေတာ့တဲ့ ပန္ကာတစ္ခုရွိတယ္။ ပန္ကာကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းကေန ေခါင္းကိုတစ္ဖက္လွည့္ၿပီး အမိႈက္ေတြၾကားထဲက သူ႔ကိုလက္ကို သူ ျပန္ၾကည့္တယ္။ ေန႔ရက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မစားမေသာက္ထားတာေၾကာင့္ သူ နည္းနည္းေလးေတာင္ ပိန္သြားတယ္လုိ႔ ခံစားရတယ္။
ဘာလို႔ သူ အခုလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနရတာလဲ။
သူ နားမလည္ဘူး...။
ဘယ္ေနရာက စမွားတာလဲ...။
သူ႔မွာရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္မရွိလုိ႔လား။ အသက္ရွိေနလို႔ အသက္ရွင္ေနတာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူက ဘယ္အရာကိုမွ သည္းမခံႏုိင္တာမ်ားလား။
သူ နားမလည္ဘူး။
ေနာက္တစ္ဖက္ကို လွည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဘီယာဘူးကို သူ ေတြ႔တယ္။ ဘီယာ... အဲ့ဒီဘီယာဘူးက ေနရာမယြင္းတာ အနည္းဆံုးေတာ့ သံုးရက္ထက္မနည္းေတာ့ဘူးလို႔ သူ ထင္တယ္။ ဘူးထဲမွာ ဘီယာရွိေနႏိုင္ေပမဲ့ သူ ေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး။
သူ႔ မ်က္လံုးေတြက မ်က္ႏွာက်က္ကို ျပန္ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ပန္ကာဒလက္ေတြကို သူ ၾကည့္တယ္။
အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ သူ ဒီတုိင္းေနလုိ႔မရဘူး။
ဒါေပမဲ့...
ဒီတုိင္းမေနရင္ေရာ သူ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။
သူ သက္ျပင္းရိႈက္တယ္။ သူကပဲ ထူးဆန္းေနတာလား? ဒါမွမဟုတ္ လူအားလုံးကပဲ ထူးဆန္းေနတာလား? သူ မေတြးတတ္ျပန္ဘူး။
ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့အခန္းက တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတယ္။ သူ႔အသက္ရွဴသံက လြဲရင္ ဘာအသံမွ မၾကားရဘူး။
CZYTASZ
Rumble [Short Stories]
LosoweShort Stories, Mini stories which I don't want to create as long stories. May be my deepest thoughts or the characters and plots I don't want to handle properly. So just creating them as short ones. Enjoy...