HEIR SERIES 1: The Billionaire's Heiress

PROLOGUE

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictiticious manners. Any resemblances to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental.

A/N: Grammatical errors are present in the story.

Prologue

"MA'AM, pinatatawag po kayo ni sir," napalingon ako sa pintuan ng kwarto ko. "pakisabi mamaya nalang."

"pero ma'am, ngayon na daw po."

Napairap ako. Padabog akong bumangon sa kama at inis na inayos ang damit bago lumabas.

I'm lazy as hell.

"What is it? i already told you, Pa. I don't want to be your heiress." halos sumigaw na 'ko dahil sa inis.

"Silly," natatawang sabi sakin ni papa. Kunot noo ko siyang tinignan. "then what is it?"

"next month, uuwi ka ng pilipinas." my eyes widened. "What?!"

"you heard me, don't worry doon ka naman kina Ninang kennedy mo magiistay." sabi ni papa habang innaayos ang mga papeles sa table niya.

"but why? did the old hag know?" napairap ako nang banggitin ko ang old hag. "don't call her old hag, honey. And yes, she already know."

don't call her old hag. but she is an old hag, duh.

"Yeah, Yeah. May i ask again, why am i going to Philippines?"

"ahm, that, gusto ko lang maranasan mo ulit ang pagtira sa sarili mong bansa, makipagkaibigan at magaral." explain ni papa pero hindi ako naconvinced.

It's been a year since we visited philippines. Since mama died, madalas kaming dumalaw sa pilipinas. Halos four years na simula nung namatay si mama at four years narin kaming naninirahan dito sa Germany. My life was happy even though wala na si mama, but then she came, they came.

"eh paano ka, pa? maiiwan ka dito. Tsaka 'di ako sanay ng wala ka." niyakap ko si papa at nagsimula siyang lambingin.

"Don't worry, ihahatid naman kita tapos mgiistay ako doon ng mga tatlong araw."

"Why three? can you make it a week?" i said while pouting, making a cute face. Natawa si papa sa ginawa ko.

hindi ba ako cute? or 'di lang effective? argh!

"Sorry, darling, pero marami akong kailangan gawin." Niyakap ako ni papa ng mahigpit at hinalikan ako sa noo kaya napapikit ako.

"but can i atleast call or meet Vlad before i leave?" Vlad was my only friend here in Germany.

"Of course, you can. Bakit nagpapaalam ka pa?" natawa si papa kaya napapahiya akong napayuko. Ewan ko din bakit pa ako nagpaalam.

"but still! I'm just only seventeen. Wala pa ako sa legal age para iwanan mo," I said and again, I made my face cute but more cuter than earlier.

"Don't be Childish. You're old now. Next year, you will turn Eighteen, tsaka para masanay ka na nang wala ako."

Malungkot akong tumungo at nagpaalam para lumabas. Pumunta ako ng kusina at kumuha ng Zest-O juice, umakyat ulit ako sa kwarto dahil baka lumabas na yung matandang kulubot.

Ayaw na ayaw akong makita nong matandang 'yon, parang gusto ko din naman siyang makita, duh.

Napairap ako sa iniisip ko.