memento mori | Drarry

memento mori

"Okuduğun şey milattan öncesine mi ait? Bu kadar eski bir şey görmemiştim Herm."

"Hayır Ron, o kadar eski olduğunu sanmıyorum. Kehanetleri araştırırken buldum. Eski korku hikayelerine benziyor."

"Şurdaki ne? Güzel bir kadına benziyor. Güzel ama garip."

"Ben de onu okuyordum. İstersen anlatabilirim. Korkmazsan tabii."

"Uyduruk bi hikayeden mi korkacağım?"

"Peki öyleyse. Uyarmadı deme. Burdaki ruh 'memento mori' olarak geçiyor. Latince sanırım 'fani olduğunu hatırla' demek. Bu ruh varlıklarla imkansız anlaşmalar yapıyor ve onlara özel bir güç veriyor. Karşılığında onları zehirliyor. Ama normal bir zehir değil. Yazdığına göre vücudu yavaş yavaş etkiliyormuş. İnsanlara her an öleceklerini hatırlatıyormuş ve acı veriyormuş. En sonunda hareketsiz bırakıyormuş. Beden ruhtan ayrılıyormuş. Daha sonra Memento Mori ruhlarını çalıyor. Onlarla besleniyor."

"Nasıl yani, insanlar öleceklerini bile bile bunu kabul mü ediyor?"

"Yani kim bilir. Belki de uğruna ölmeyi göze alacakları bir şey vardır. Burdaki hikayeye göre adam sevdiği kız için teklifi kabul etmiş. Daha sonra bir gün kıpırdamıyor bir şekilde yatağında bulmuşlar. Adam öldü sanmışlar ama nefes alıyormuş. Bitkisel hayata geçmiş."

"O ne demek?"

"Bitkisel hayat, yani solunum fonksiyonu çalışıyor ama bilinç kapalı."

Harry konuşmanın ortasına daldı. "Bitkisel hayat mı? Malfoy gibi mi?"

"Yani aynen öyle. Bu arada o konu hakkında yeni bir şeyler öğrendim Ravenclawlı bir kız Slytherinli bir çocukla aile dostuymuş. Gizli gizli aileleri konuşurken kız Draco ile ilgili gelişmeleri duymuş. Tüm okul bununla ilgili kaynıyor şu an."

"Dedikodu ile bu kadar alakan olduğunu bilmiyordum Herm."

"Zaten yok Ron, kulak misafiri oldum sadece."

"Yalan söyleme Hermione. Deli gibi merak ediyordun işte."

"Tamam, tamam! Evet merak ettim! Her neyse. Fişini çekmeye karar vermişler."

"O da ne demek?"

"Yani...şu an yaşıyor evet ama buna yaşamak denemez. Özgür bırakmaya karar vermişler. Belki gerçek değildir."

"Sanmıyorum. Ben ailesinin yerinde olsam öyle yapardım. Dediğin gibi, Malfoy şu an yaşıyor sayılmaz."

Geri kalan zamanlarında rastgele şeylerden konuştular. Kalkıp ortak salona geçeceklerken Hermione, Harry'i durdurdu. Eline bir not tutuşturdu ve gülerek Ron'u çekiştirip gitti. Harry merakla notu açtı. Güzel bir el yazısıyla yazılmıştı.

'Kütüphanenin önünde bekliyorum.'

Harry gülümsedi. Sanırım yazı kime aitti biliyordu.