يوميات لارا و احمد

بارت ( ٣)

راح احمد علشان يتكلم مع لارا علشان يخرجها من الحاله الي هيا فيها و دخل الاوضه
احمد: ممكن نتكلم شويه
لارا: عايز ايه
احمد: عايز اخرجك من الحاله الي انتي فيها
لارا: انا مش قادرة اتكلم مع اي حد
احمد: هتكلم معاكي شويه مش هطول
لارا: اتفضل
احمد: هوا انتي بتحبي باباكي
لارا: احمد لو هتسأل أسئلة تافهة أخرج بره
احمد: ده بالنسبالي مش سؤال تافه، انتي بتحبي باباكي ؟
لارا: لا مبحبهوش طبعا و مش عايزه اشوفه تاني
احمد: يعني لو مثلا اتغير أو ندم علي الي كان بيعمله و جه اعتزرلكوا و طلب انكوا تفتحوا صفحة جديدة هتسامحيه وتحبيه
لارا: لا، عمري ما هسامحه علي الي عمله و لا عمري ما هحبه
احمد: لارا هوا انتي مش هتسمحيه علشان الي عمله فيكي و انتي صغيره
لارا: هيا ماما قالتلكوا
احمد: اه، يعني علشان كده مش ناويه تسامحيه
لارا: الي عمله مش قليل انا كنت صغيره و عماله اتعالج و اخد مهدأت و اصحابي كانوا فاكريني مجنونه، كل ده و عايزني اسامحه
احمد: لارا أنا بتكلم معاكي وبس يعني مش هجبرك تعملي حاجه انتي مش عايزاه
لارا: احمد انا مش قادرة بجد اتكلم تاني انا تعبانة اوي
احمد: خلاص انا همشي
و قبل ما احمد يمشي من الاوضه لينا اتصلت على لارا علشان تطمن عليها
لارا: احمد من فضلك ممكن ترد انت علشان تعبانه
احمد: ماشي هرد، الو ازيك يا لينا
لينا: الو ازيك يا احمد هانا كنت بتصل علشان اطمن علي لارا، هيا فين انا عايزه اكلمها
احمد: لارا تعبانه و مش قادرة تتكلم معاكي
لينا: ايه، هيا مالها
احمد: مش عارف بس هيا بتقول انها مش قادرة تتكلم
لينا: طب لما تبقي كويسه ابقي خليها تكلمني
احمد( بعد ما خرج من الاوضه): انا كنت عايز أسألك سؤال
لينا: ايه هوا
احمد: هوا انتي تعرفي لارا من اد ايه
لينا: من و احنا صغيرين
احمد: يعني من كام سنه كده
لينا: من سبع سنين
احمد: كانت بتحكيلك علي كل حاجه عنها
لينا: اه احنا كنا أصحاب اوي بس حسيت أن في حاجه مخبياها تقريبا كانت عايزه تقولي بس مش عارفه، هوا انت ليه بتسأل الأسئلة دي
احمد: عادي، سلام
لينا: سلام
قفل احمد مع لينا و راح لمامت لارا و باباه في الصالة
مامت لارا: لارا عامله ايه يا احمد عديت شويه
احمد: لارا تعبانه اوي
مامت لارا: أن هكلم الدكتور الي كنت بتابع معاه حالة لارا بكره علشان خايفه عليها اوي
راحوا علشان يدخلوا يناموا، احمد ما كنش عارف ينام من كتر التفكير في لارا الحلقه السادسه:
تاني يوم جه و صحيوا كلهم و مامت لارا كلمت الدكتور بتاع لارا و قالتله على حالة لارا قالها أن هيا تجيبها و تجيله العياده بعد المكالمه راحت لبابا احمد علشان تقوله أن هيا كلمت الدكتور
مامت لارا: انا كلمت الدكتور قالي أن انا المفروض اجيب لارا عنده في العيادة
بابا لارا: طيب انا هاجي معاكوا علشان اوصلكوا و بالمره نطمن علي لارا
مامت لارا: بجد مش عارفه اشكرك ازاي انت بجد ساعدتنا كتير
بابا احمد: متقوليش كده، لارا زي بنتي
راحت الام صحت لارا و قالتلها أنهم هيروحوا للدكتور و نزلوا و راح احمد معاهم و وصلوا عند الدكتور و دخلوله
الدكتور: ازيك يا مدام عامله ايه
مامت لارا: الحمدالله
الدكتور: بوصوا عايزكوا تسبولي لارا لوحدها علشان اعرف اتكلم معاها
خرجوا كلهم من الاوضه و سابوا لارا و الدكتور اتكلم معاها شويه و بعدين قالهم يدخلوا لما دخلوا قال للام علي شوية أدوية يجيبوها للارا و قالها أن لارا محتاجه حد تتكلم معاه علشان تخرج من حالتها و بعد ما خرجوا راح بابا احمد جاب الأدوية و الام كلمت لينا علشان تيجي تتكلم مع لارا شويه و فعلا جت لينا و قعدت مع لارا في الاوضه لوحدهم
لينا: لارا انتي عامله ايه دلوقتي
لارا: الحمدلله
لينا: انتي ليه مقلتليش علي مرضك
لارا: انا اسفه اوي يا لينا بس بجد خفت ليأصر علي صداقتنا
لينا: لا طبعا ماكنش هيأصر بالعكس أنا كان ممكن اساعدك
لارا: خلاص يا لينا قولتلك اسفه
لينا: اوك
لارا: عايزه اقولك حاجه بس متقوليش لحد
لينا: في ايه
لارا: الصراحه انا بحب احمد
لينا: كنت حاسه والله
لارا: هوا وقف جنبي كتير و بحس بفرح لما ببقي معاه
لينا: طب هوا انتي قولتيلي
لارا: لا طبعا مقولتلهوش و اوعي تقوليله
لينا: و مش عايزه تعرفي بيحبك و لا لأ
لارا: و اعرف ازاي
لينا: مش عارفه، بوصي احنا نفترض مثلا لو عرفنا أنه مبيحبكيش هتعملي ايه
لارا: انا بحبه جدا و مش عايزه ده يحصل
************************************