Mutlu bir son yoktur, minsung.

bölüm 1

Erkek arkadaşım Minho ile geçtiğimiz yıl üniversite oryantasyonunda tanıştık. O, öğrencilere üniversiteyi tanıtmak amaçlı seçilen üst sınıflardan biriydi. Benim de o sene üniversitedeki ilk senemdi. Evden uzakta tek başıma okuduğum için fazla gergindim ve bu gerginliği aşmamda bana yardımcı olmuştu.

Yaklaşık bir yıl çıktıktan sonra okulun yanlarında bir ev tutmaya karar verdik. Bir yıl bazılarınıza kısa gelebilir, tıpkı ailelerimiz gibi, ama Minho ile birbirimize o kadar aşıktık ki herhangi bir sorun çıkacağını düşünmedik. Öyle de oldu. Kısa bir taşınma sürecinin ardından kendi apartman dairemizde yaşamaya başladık.

En başta her şey güzeldi. Sabahları uyanıp kahvaltı hazırlıyor, beraber yedikten sonra okula gidiyorduk. Okula girerken elimden tutmayı ve fakülteme kadar bırakmayı eksik etmiyordu. Çıkışta ise ondan erken eve gidiyordum çünkü laboratuvarda yarı zamanlı çalışıyordu. O gelene kadar yapabildiğim kadar iş yapıyor ve bazen de akşam yemeğini hazırlıyordum.

Yemekten sonra beni öperek teşekkür etmesi günün yorgunluğunu atmamda çok yardımcı oluyordu. Daha sonra ya film izleyerek ya da yatakta pinekleyerek günü bitiriyorduk. Bizden mutlusu yoktu.

Fakat daha sonra bir şey oldu. Aramızın bozulmasını sağlayan bir şey, bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını anlayacağım bir şey.

Minho, ıslık çalmaya başladı.