Mitologia Egipska

Bastet

Bastet (Bast) – w mitologii egipskiej bogini miłości i płodności, przedstawiana jako kot lub kobieta z głową kota. W okresie Nowego Państwa utożsamiana z boginią wojny, Sechmet, a także z boginiami Tefnut i Hathor. Jej kult dotarł do Italii w czasach panowania Rzymian w Egipcie.

Większe ośrodki kultu to Bubastis (gdzie odkryto cmentarzysko kotów, jej świętych zwierząt), Memfis, Heliopolis, Teby, Leontopolis, Herakleopolis. Artefaktem bogini było sistrum (uderzany instrument muzyczny), żywiołem zaś ogień i woda. Uznaje się, że była córką boga słońca Re. Partnerem bogini była jej męska forma zwana Basti-czai, Bastet sama była zaś matką Maheesa i według niektórych źródeł, boga księżyca.

W wyniku utożsamienia z Mut - Sechmet jej partnerem stał się Ptah, a z Tefnut - Szu. Początkowo z racji urodzenia Bastet była boginią słońca, w późniejszym okresie, pod greckim wpływem przypisywano ją do Księżyca.

Bastet posiadała dwa oblicza. Jako bogini płodności i opiekunka ogniska domowego (najczęściej w kociej postaci) uważana była za łagodną boginię opiekuńczą. Jednak istnieją także jej wizerunki z głową lwicy (utożsamiano ją z Sechmet). Postać tę przybierała, aby chronić króla na polu bitwy. Ceniona była za zwinność i siłę.

Święta ku czci Bastet obchodzone były głównie w kwietniu i maju. Opisy tych obchodów można znaleźć w pismach Herodota.