Ex Brother ➳ Vmin

1.9~Final~

Gözlerim dolu bir şekilde sakinleşmeye çalışıyordum. Ne demek Tae kaza geçirmiş? Bu doğru olamaz. Onunla daha yarım saat önce görüşmüştük. Ona birşey olmamalıydı. Bugün bizim yıldönümümüzdü. Onunla tanıştığım gün ondan koptuğum gün olmamalıydı.

-Kook lütfen daha hızlı sür.

Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim ve korkudan titreyen ellerime baktım.

Onunla bir kez ayrılmak zorunda kalmıştım ve ondan ayrı kaldığım her gün eziyet çekmiştim. Tam ona artık kavuştum derken ondan tekrar ayrı düşemezdim. Yazar sen ne kadar kötü birisin, daha yeni kavuştuk bir sal bizi. (Çok üzgünüm Jimin aşkım ama ben dram severim :(( )

-Ambulansı aramışlar mı?

Kook kafasıyla beni onayladı. O da çok korkuyordu. Gözlerinden yaşlar akarken araba sürmeye çalışıyordu.

Hepsi benim yüzümdendi, onu bırakmamalıydım. Nereye gidersek beraber gitmeliydik. Onsuz hiçbir yere gitmemeliydim.

-Kook hala gelmedik mi?

-Az kaldı hyung.

Titreyen ve kısık çıkan sesiyle korkum daha da artmıştı.

Neden? Dünyada o kadar çift varken bu neden bizim başımıza geliyordu. Ben Taehyung'suz bir hayat istemiyorum.

-Kook lütfen bana Taehyung'a birşey olmayacağını söyle. Lütfen o iyi olacak de. Bunu ihtiyacım var.

Gözlerimden akan yaşları tekrar kolumun tersiyle sildim.

-Ben onu çok seviyorum. Benden gitmesini kaldıramam, bunu yapamam.

Hıçkırarak ağlarken Kook tek elini sırtıma koyup sırtımı sıvazladı.

-Korkma hyung, ona birşey olmayacak. Hem unuttun mu o çok güçlü biri.

Dolu gözlerimle umutla yüzüne baktıktan sonra kafamı salladım.

-Haklısın, ona birşey olmaz çünkü o Taehyung.

Biraz daha gittikten sonra sonunda Kook deniz kenarında arabayı durdurdu.

Araba kapısını açarak nereye gideceğimi bilmesem de denize doğru koşmaya başladım. Aynı zamanda da bağırıyordum.

-Taehyung neredesin?!

Bir süre daha etrafa bakındıktan sonra onu bulamamanın ve yorgunluğun verdiği umutsuzlukla yere çöktüm ve ellerimle yüzümü kapatıp ağlamaya başladım. Sanırım onu çoktan hastaneye götürmüşlerdi.

-Taehyung.

Hıçkırarak ağlarken omuzlarım sarsılıyordu. Sonra bir anda omzuma değen parmaklarla ağlamayı kestim. Parmaklarımı gözlerimden çektiğimde omzumdaki ele bir el daha eklendi ve beni ayağa kaldırıp bana sarıldı.

Tanıdık kokuyu almamla az önce dinen yaşlar tekrar gözlerimden akmaya başladı. Ellerimi hızla beline sarıp ona daha da sokuldum.

-Taehyung. (Yazarınız sizi kekledi hehehehe)

-Şşşh ağlama bebeğim, ben buradayım.

Kulağıma fısıldamasıyla gözlerimi yumup kokusunu derince içime çektim.

-Sana birşey oldu sandım.

Kıkırdadı ve vücüdunu benden ayırıp ellerini yanaklarıma koydu. Büyük ihtimal kızarmış gözlerimle gözlerine baktım.

-Seni bu kadar korkuttuğum için özür dilerim meleğim.

Gözümden bir damla akıp yanağıma geldiğinde uzun parmağıyla yaşı sildi.