"Ano yung ita----" putol niya sa sasabihin ko.
"What makes you happy?" he asked in a very serious tone.
"What makes me happy?" inulit ko yung tanong niya, di kasi talaga ako makapaniwala sa tanong niya.
Tumango lang siya.
Hmmm.
Ano nga bang nakakapagpasaya sakin?
Parang bumibigat na naman ang pakiramdam ko. Isang simpleng tanong lang yun, pero bakit sobrang bigat ng nararamdaman ko.
This man is facing me right now and I look into his eyes, I see nothing but a man waiting for something.
"H-Hindi ko alam." yan na lamang ang aking naisagot dahil kahit ako, hindi ko alam sa sarili ko kung ano nga bang makakapagpasaya sakin.
Hindi ko alam kung anong kasiyahan ko sa buhay.
"If you can't answer that, don't mind it. I'll ask you again about that when you finally found the answer." he said in a sincere voice and starting to walk again.
What makes me happy?
"Zion, can you do me a favor?" tanong niya ulit sa akin habang patuloy pa din sa paglalakad.
"Yes, kung kaya kong gawin."sagot ko sa kanya habang nakayuko. Hanggang ngayon kasi hindi ko kayang tumingin ng diretso, dahil pakiramdam ko tutulo ang mga luha ko kapag humarap ako.
"Good. Look at this forest." sabi niya sakin.
Napatingin ako sa sinasabi niyang forest. May gubat pa din pala sa madilim na lugar na ito. Kaso napansin ko na, kelangan namin pumasok sa gubat na ito para makadaan at magpatuloy sa paglalakbay namin.
This forest gives me chills, kahit sinong mapadpad dito matatakot sa itsura ng gubat na ito. Masyadong madilim, syempre walang liwanag sa lugar na toh. May fog, ang creepy din nung itsura ng mga puno.
"Oh?ano gagawin dito sa gubat?"takang tanong ko sa kanya.
"We're going inside this forest to continue our walk. And do not forget to stay behind me." he said it with a smirk in his lips.
Shit.
"Wala na bang ibang daan? Ang creepy dito e" tanong ko sa kanya.
Super creepy.
"There is no other way, this is the only way." seryosong sabi niya.
Uwuuuuu.
"Pre, natatakot ako e sa totoo lang." sinserong sabi ko sa kanya. Baka makalusot e.
"Then, I'll let you hold my hand. Trust me, I will never let you go." sagot niya sakin at itinaas pa sakin ang isa niyang kamay.
Tinitigan ko lang yung kamay niya, dafuck, seryoso? He will let me hold his hand.
"Stop staring my hand, just hold it already so we can now move." iritableng sabi niya sakin.
