Unrequited

4. Studybuddies

Carmen

'Alsjeblieft, Fin. Ik wil naar huis. Ik voel me niet goed.' Ik was al twee dagen niet thuis geweest. Mijn ouders kon ik niet bereiken, want hij had mijn gsm bij zich.

Hij schoof dichter naar mij toe terwijl ik al helemaal tegen het portier van de achterbank geduwd zat. Ik dook ineen uit angst. Hij was eng wanneer hij boos werd.

Enkele seconden later was Fin zo dicht dat hij mijn kaak kon vastpakken. 'Je kwam hier vrijwillig, toch?' Ik knikte. 'Dan wil je dit, toch?'

Ik durfde geen kik te maken. 'Flink meisje.' Hij opende zijn broek en probeerde mijn hoofd ernaar te brengen. Hij stopte pas toen ik fluisterde: 'Stop, ik ga kotsen.' Ik had veel te veel alcohol op.

Hij pakte mij gefrustreerd vast aan mijn haren. 'Wil je naar huis? Rijd er dan zelf naar toe.'

Ik was veertien. Ik mocht helemaal niet aan het stuur.

Ik sla mijn hoofd tegen de deur van het wc-kotje. Ik wil er niet meer aan denken, maar het is praktisch onmogelijk. Diezelfde man zit rustig les te geven aan mijn klasgenoten terwijl ik hier verstopt zit.

Sinds ik hier op school zit, heb ik geen enkele keer gespijbeld en ik wou het zo ook houden. Zelfs dat heeft hij voor me verpest. Uit alle scholen waar hij een stage kon doen, zit hij toevallig hier? Mijn leven is gewoon een grote grap.

Er klopt iemand terug op de deur waardoor ik opspring. 'Niet dat het mijn zaken zijn, maar zit er hier iemand te neuken of wat is er aan de hand?'

Oh, het is Laila. Ik veeg snel de tranen van mijn gezicht. Is school echt al gedaan?

Ik probeer mijn bevende stem onder controle te houden. 'Niks aan de hand! Ik uh... ik heb geen tampon bij. Daarom de frustraties.'

Ze zegt niets meer terug. Ik ga er van uit dat ze weg is tot er iets onder de deur word geschoven. Het is maandverband.

'Hier. Ik gebruik geen tampons.'

Ik pak het ding op en gooi het in de vuilbak. 'Dank je!' Eerst nog een paar minuutjes blijven zitten zodat ze de leugen geloofd.

Als ik het kotje verlaat, staat ze daar nog steeds. Ze staart me aan alsof ze me bestudeert.

'Wil je me iets zeggen?' Ondertussen was ik mijn handen.

'Uhu, wil je me nog steeds bijles geven? Ik heb morgen een wiskunde toets.'

Heb ik tijd vandaag? Mijn huiswerk tegen morgen heb ik normaal gezien al gedaan.

'Natuurlijk. Bij jou?'

Ze denkt een poosje na. 'Shit, nee. Mijn moeder heeft gasten vandaag. Laat maar.'

'Geen probleem. We kunnen bij mij studeren,' floep ik eruit voor ik me kan bedenken. Eerlijk gezegd ben ik zelf toe aan wat afleiding.

Laila lijkt tevreden. 'Oké. Kunnen we eerst langs de supermarkt?'

~*~

Ik begreep eerst niet waarom Laila per se langs de winkel wou. Blijkbaar was het om keek te kopen.

'Waar ik vandaan kom, is het een vorm van beleefdheid om iets mee te nemen bij de eerste keer dat je bij iemand langsgaat.'

Ik lach. 'Geloof mij, mijn ouders kan het echt niet schelen.'

'Ik wil een goede indruk maken,' antwoordt ze schouderophalend. Ze gedraagt zich als iemand die voor de eerste keer bij haar schoonouders op bezoek gaat.