17 vote'da yeni bölüm gelir.
O sırada Malia içeri giriyor ve o da benim gibi hemen Stiles'a sarılıyor.
-Pekala, bugünlük bu kadar kucaklaşma yeter, diyor Malia'yı kendinden uzaklaştırarak. Malia aldırmadan yüzünü ellerinin arasına alıp öpüyor. Bense son kez Stiles'a gülümseyip odadan çıkıyorum. Aramızda bir şeylerin olabileceğini düşündüğüm için kendimi suçlu hissediyorum. Tanrım, Lydia ne bekliyordun ki? Gözlerini açar açmaz kucağına atlamasını mı? Stiles'ın benim yerime Malia'yı tercih etmesi egomu yerle bir ediyor. Vazgeçilmez Lydia Martin artık vazgeçilmez değil. Birden birkaç gün önceki sersemleme hissi tekrar vücuduma yayılıyor. Gözlerimi kapatıyorum.
-------------------------
Uyandığımda her zaman olduğu gibi Stiles orda yok. Sadece Kira ve Scott yatağımın yanındaki parlak deri koltuklarda oturarak oldukça kısık sesle bir şeyler konuşuyorlar. Öksürerek dikkat çekmeye çalışıyorum. İnşallah büyülü bir anı bozmamışımdır diye geçiriyorum içimden. Scott bana dönüyor.
-Lydia, iyi misin?
-İyiyim ama bana ne olduğunu bir türlü anlayamıyorum.
-Bizde onu öğrenmeye çalışıyoruz ama hala bir şey bulamadık, diyor Kira'da bakışlarını üzerime dikerek. Ama her ne oluyorsa iyi bir şeyin habercisi değil gibi duruyor. Uyanır uyanmaz kendimi bu kadar ciddi bir konuşmanın içinde bulmak beni rahatsız ediyor. Stiles'a ihtiyacım var. Her zamanki gibi.
-Şey Stiles nerede, diye soruyorum ses tonumda bir değişikliğin olmamasına dikkat ederek. Sanki adını her söylediğimde insanlar fark edeceklermiş gibi.
-Malia'yla birlikte, diyor Scott. Bu durum onu da en az benim kadar rahatsız ediyormuş gibi duruyor. Ne zaman çıkacağımı merak ediyorum. Hemen burada çıkıp bana ne olduğunu öğrenmeliyim. Çünkü vaktimin çoğunu hastanede geçirmekten gerçekten sıkıldım.
-Scott, çıkmam gerek diyorum kesinlikle hayır diyeceğini bilmeme rağmen.
-Olur, seni eve götüreyim istersen. Verdiği cevap beni şaşırtıyor. Kalkmaya yelteniyorum. Scott elimden tutuyor ve beni kaldırıyor. Kira'da her an düşebilirmişim gibi etrafımda dört dönüyor.
-Çocuklar, sakin olun, diyorum gözlerimi devirerek. Duymamış gibi davranıyolar. Tanrım çok sinir bozucular. Beni Scott'ın arabasına kadar o şekilde götürüyorlar. Sonunda kurtulduğuma sevinip derin bir nefes alıyorum.
-Scott, anlıyorum, süper endişelisin ve bu durumu daha da zorlaştırıyor. Yani benim açımdan. Lütfen biraz daha sakin ol, diyorum yol boyunca içimde tuttuklarımı dile getirme fırsatı bulduğum için sevinerek.
-Lydia, Allison'dan sonra seni de kaybedemem. Hemen neler olduğunu çözüp harekete geçmeliyim. Anlamış gibi davranarak ona birkaç saatlik benim için endişelenebilme süresi tanıyorum. Evime geldiğimizde araba gürültüyle duruyor ve ikisi de hemen arabadan çıkıp koluma giriyor. İstemsizce gözlerimi deviriyorum. Saat akşamın 10'u ve yapmam gereken çok şey var. Adımlarımı hızlandırırken Kira ve Scott da beni taklit ediyor. Odama geçiyoruz. Ben yatağıma uzanıp rahatlarken onlar da yatağımın karşısında oturuyorlar. Endişelerinin biraz olsun eksilmediği gözlerinden okunuyor.
-Tanrım, bu durum gerçekten sinir bozucu bir hal almaya başladı. Kira, Scott lütfen endişelenmeyi kesin ve eve gidip biraz uyuyun diyorum kovar gibi. Sanırım hepimizin iyi bir uykuya ihtiyacı var. Kapıya yönelmeden önce ikisi de bana sımsıkı sarılıyor ve gidiyorlar. Yalnız kalıyorum. İlk defa. Stiles burda değil. İlk defa. Benim için deli gibi endişelenmiyor. İlk defa. Birden ona gerçekten sinirli olduğumu fark ediyorum. Çünkü o her zaman yanımda olmalı. Çünkü o benim Stiles'ım. Sonsuza kadar bana aşık olmalı. Ona karşı herhangi bir şey hissetmesemde Malia'yla olan ilişkisini gerçekten kıskanıyorum. Kapı çalıyor. İsteksizce açiyorum. Bu Stiles. Ona o kadar kızgınım ki.
