#ZG
ေလာကဓံကိုရင္ဆိုင္နိုင္တယ္... မင္းရိွရင္ေပါ့.
...........
''ေမရီ...ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ထပ္ေပးေစခ်င္တယ္..''
ေဂ်ာင္ဂု ဂ်ီမင္း က်န္းမာေရး စိတ္ပူေနတာေၾကာင့္ လက္ထက္ပြဲကို
ရက္ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႔ ေမရီ ဆီမွာ ေတာင္းဆိုေနသည္။
ဒါေပမယ့္....
'' ရက္ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး ေဂ်ာင္ဂု.. ကြၽန္မအဘိုး
အေျခအေနက ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး..အေမြေတရမွ ႐ွင့္ျပႆနာကို ကြၽန္မကူလို႔ရမွာ...ေနာက္၂ရက္မွာ မဂၤလာပြဲ က်င္းပမွာမို႔...႐ွင္ဒီတိုင္းပဲ သိထားပါ...''
ေမရီ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ေဂ်ာင္ဂု ဂ်ီမင္းရိွရာ အခန္းထဲ ဝင္လာသည္။ သူ႔ခေလး သတိမရေသးတာ ၂ရက္ေလာက္ရိွၿပီ ။
ေဆးရံုမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လာေစာင့္ေပး႐ွာပါတယ္။
ကုမၸဏီကတစ္ဘက္ ဂ်ီမင္းကတစ္ဘက္ ဗ်ာမ်ားေနၿပီ။
"အေမ... ကြၽန္ေတာ္ လက္ထက္ၿပီးရင္ ဂ်ီမင္းကို ပိုဂ႐ုစိုက္ေပးပါ"
"ေအးပါ... မင္းသာစိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ လက္ထက္...အေမအားလံုးကို တာဝန္ယူေပးမယ္...သားငယ္က ခုထိသတိမရေသးတာ
အေမတို႔ ဘာတတ္နိုင္မလဲ... သူႏိုးလာရင္ အေမၾကည့္ေျပာေပးပါ့မယ္"
ဘာမွ မသိတဲ့ အေမ့အတြက္က ေကာင္းပါတယ္။ ခုခ်ိန္အေရးႀကီးတာက ဂ်ီမင္း သတိရဖို႔ ။
.......
မဂၤလာပြဲက အက်ဥ္းရံုးသာ လုပ္ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားႀကီး မဖိတ္ေတာ့ သူ႔ေဆြမ်ိဳး ကိုယ့္ေဆြးမိ်ဳး ေလာက္သာ ရိွသည္။ တစ္ဘက္မွာေတာ့....
.''ဟင္...အင္...ငါ ဘယ္ေရာက္...Tae ya~ မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ ''
ဂ်ီမင္းေလး သတိရလာၿပီ။ ေဂ်ာင္ဂု အကူအညီေတာင္းတာမို႔ Tae နဲ႔ Yuri ဂ်ီမင္းကို ဒီေန႔ အခန္းေစာင့္လုပ္ေပးေနသည္။
''ဂ်ီမင္း... ဂ်ီမင္း မင္းသတိရလာၿပီ...ဝမ္းသာလိုက္တာကြာ''
''ေဟ်ာင့္... အရမ္းမဖက္နဲ႔ ငါနာတယ္ကြ...''
''ဟဲ့ နင္ကလည္း ဇြတ္မဖက္နဲ႔ေလ ဂ်ီမင္းက ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ဟ''
