Καρδιά Από Πέτρα

|두|

Γιατί ζαλίζομαι τόσο;

Τι συμβαίνει;

Και γιατί κάποιος με χτυπάει στη πλάτη;

Και γιατί νιώθω την κοιλιά μου τόσο παγωμένη;

Και γιατί--

❝Θα ξυπνήσεις επιτέλους;Περιμένω δέκα χρόνια ήδη.Δεν πληρώνομαι για αυτό ξέρεις.❝,άκουσα μια παραπονεμένη φωνή ακριβώς από πίσω μου,κάνοντάς μα να ανοίξω τα μάτια μου απότομα.

Σηκώνομαι το ίδιο κατευθείαν,κάνοντας τον άνθρωπο δίπλα μου να πεταχτεί από την απότομη κίνησή μου.

Τ-τι γίνεται;

Που βρίσκομαι;

Μα δεν πέθανα;

Μήπως έχω γίνει άγγελος και θα πρέπει να εκτελέσω το καθήκον μου προστατεύοντας τους ανθρώπους;

Κοιτάζω τριγύρω αλλά το μόνο.που βλέπω είναι το απόλυτο σκοτάδι.

Μα άμα ήμουν άγγελος δεν θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον όλα άσπρα;

❝Επίσης το να ακούω τις σκέψεις των θνητών δεν είναι στη συμφωνία.❝,άκουσα μια φωνή να λέει βαριεστημένα,κάνοντας αυτή τη φορά εμένα να πεταχτώ δέκα μέτρα μακριά.

❝Τ-τι;Τι;Ποιος είσαι;Που είμαστε;Τι γίνεται--;❝

❝Ώπα ώπα μικρή θνητή.Πολλές ερωτήσεις και ήδη έχω κουραστεί.❝ξεφύσηξε και έκατσε κάτω.

Τον κοίταξα παραξενεμένη και σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου.

Αλλά μετά είδα τα περίεργα παπούτσια του.

❝Έι τι σχέδιο παπουτσιού είναι αυτό;❝,τον ρώτησα και έδειξα τα αλλόκοτα παπούτσια που φορούσε,κάνοντας τον να τα κοιτάξει και αυτός.

❝Τι;Βρωμήστηκαν;❝,ρώτησε φρικαρισμένος και έβγαλε από τη τσέπη του έναν μεγενθυντικό φακό αρχίζοντας να ψάχνει για βρωμιές.

Γιατί είναι τόσο περίεργος αυτός;

Λες και είναι από άλλη εποχή.

❝Μήπως μεταφερθήκαμε στο παρελθόν;Μήπως είσαι κανένας επιστήμονας που έφτιαξε μηχανή του χρόνου και με έσωσε από βέβαιο θάνατο;Θεέ μου.❝,είπα και έβαλα τα χέρια μπροστά από το στόμα,σοκαρισμένη από τα ίδια μου τα λόγια.

Τον τύπο όμως δεν τον συγκίνησαν.

❝Γιατί εσείς οι άνθρωποι πιστεύετε στις πιο βλακείες που μπορείτε να πιστεύετε και όχι στα προφανή;❝,ρώτησε ρητορικά και στριφογύρισε τα μάτια του πριν σηκωθεί και έρθει προς το μέρος μου με αργά και σταθερά βήματα.