"မမ က ေျပာတယ္
သူမမွာ ခ်စ္ရတဲ့သူရိွတယ္တဲ့ "
စားပြဲတစ္လံုးသာျခားတဲ့
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုက
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေကာင္ငယ္ကေလးက
ဆက္ေျပာေနတယ္။ သူ႔ၾကၫ့္ရတာ
သူေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာထဲ
ေသခ်ာ နစ္ဝင္ေနပံုပင္။ သူ႔ကိုယ္တိုင္
ဆြဲထုတ္ဖို႔မႀကိဳးစားသလို အတိတ္ထဲတိုးဝင္ေနရတာ
သူ ႏွစ္သက္ေနတဲ့ပံုမို႔ ကြၽန္ေတာ္ အသာအယာ
ေစာင့္ၾကၫ့္ ေနေသးသည္။
တစ္ဖက္က ဒါရိုက္တာက ဆက္ေမးလို႔
ေျပာဟန္မ်ိဳး လက္ကို ဆတ္ဆတ္ျပေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္သိေၾကာင္းကို ေခါင္းအသာ ဆတ္ျပလိုက္
ေတာ့ လက္မ ေထာင္ျပ၏။
လူငယ္ေလးက ရင္ေမာဟန္ျဖင့္ ရပ္သြားၿပီး
စားပြဲေအာက္ေျခကို ေငးၾကၫ့္ေနသည္ကို
ကြၽန္ေတာ္ သတိထား မိေတာ့ ေနာက္ထပ္ေမးရမၫ့္
ေမးခြန္းကို အသာေခ်ာင္းဟန႔္၍ ေမးဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
ဒီေတာ့မွေကာင္ေလးက ေမာ့ၾကၫ့္ရွာသည္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အၾကၫ့္ခ်င္းဆံုသည္ႏွင့္ ၿပံဳးျပၿပီး
ရင္းႏွီးမႈ ယူလိုက္သည္။ ဒါဟာ တစ္ဖက္လူ
စိတ္သက္သာေစရန္ အစီစဥ္တင္ဆက္သူ
တစ္ေယာက္ရဲ့အပါးနပ္ဆံုး လုပ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။
"ဆိုေတာ့ ညီေလးရဲ့ အမက ညီေလးအတြက္
အေရးပါ ပံုပဲ"
ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို ေကာင္ေလးက ေခါင္း တဆတ္ဆတ္
ညိမ့္ ျပသည္။ အေတာ္ကို အမ ခ်စ္တဲ့ ကေလးပဲ ။
ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်မိသည္။
" အမ အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာျပလို႔ ရမလား "
request လုပ္လိုက္ေပမဲ့ ဒီလို showကေတာ့
မေျဖခ်င္ရင္ေတာင္ ျငင္းလို႔မရပါ ။ အနည္းငယ္ေတာ့
ေျဖ ေပးရမွာပဲ။
ေအာင္ ကေတာ့ သတင္းလုပ္လို႔ေကာင္းမၫ့္ ေမးခြန္းမ်ိဳး
ေမးလိုက္သည္မို႔ ဒီshowက အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ
မွာ ပလူပ်ံ ေနဦးမွာမလြဲ။ အမ ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့
ေမာင္ေလး အလိမၼာ ေလးေပါ့ ။ သတင္းေအာက္မွာ
တက္လာမဲ့ သနားၾကင္နာတဲ့ commentsမ်ား
ကလည္း ပဒူအံု လို တက္လာၾကေတာ့မွာမို႔
ေအာင္ ေက်နပ္စြာ ၿပံဳးလိုက္သည္။
" မမ က ေက်ာင္းဆရာမ ဗ်
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာ
သူ က ကြၽန္ေတာ္ ဘာလိုလို
ျဖၫ့္ဆည္းေပးတယ္ဆိုေပမဲ့
စည္းကမ္းနဲ႔ ထားေတာ့
တစ္ခါတခါ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးတာေပါ့ ဗ်ာ"
