Bu şehir dökülmüş, içinde anılar birikmiş yüzlerce. İnsan acıyı tatmış, onu sarmış ve gömmüş derinlere. Tüm geceleri yut çünkü hep küser gidenlere...
Koştu koştu koştu... Kaçabileceği kadar koştu. Bir insan yüzünden kaçıyordu. Ve en ağırı da o kişinin babası olmasıydı... Babası yüzünden düşmüştü bu yollara. Geceyi sevmezdi. Geceyi sevmesine gerek yoktu. Zaten küçükken de pek sevmezdi. Ayaz... Sevmeyecekti geceyi. Hayatı bitecekti belki, belki devam edecekti ama hiç gülemeyecekti. Seviyordu gülümsemeyi. Ama babası yüzünden olmayacaktı. Baktı gökyüzüne. Baktı, baktı, baktı. Yıldızlara baktı. Ay'a baktı... İsminin ilk hecesiydi. Geceyi sevmediği için Ay'ı da sevmezdi, sevemezdi. Çünkü gece Ay'a aşıktı... Ama Ay sevmiyordu Geceyi...
Bu hikaye de Ayaz'ın Gece' yi sevme hikayesi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arsen
Teen FictionSevmezdi hiç geceyi. Karanlığı,yıldızları, ayı... Nerden bilebilirdi ki ilerde geceyi sevebileceğini. İşte bu hikaye Ayaz'ın geceyi sevme hikayesi...
