Arsen

3.Bölüm

3.Bölüm: Silah Sesi

Multimedya: Gece Korkmaz

Her şey orada başlar. İlk nefes alışımız, göz açışımız, ailemizle ilk tanışmamız... Ve her şey orada biter, gözümüzü kapatışımız, nefesimizin son zamanları, kalbimizin duruşu... İşte o her ana tanık olan yer... Hastaneler...

Şuan içeride abim hayat mücadelesi veriyor. O çizgi dümdüz... Hayatımın en kötü anı, bir sevidiğimi daha kaybediyorum... Abimi...

Herkes ağlıyor, babam, ben,  Işık, Kerem, Can bile... Herkes bir kişinin ölünü izliyor kimse bir şey yapamıyor. İlk kez bir insanın ölümüne tanık oluyorum... Hele o kişi abim ise bu durum daha da kötüleşiyor. Ayakta durmaya çalıştım. Olmadı. Düştüm. Kimseyi göremiyorum. Gözüm kararıyor. Ve kendimi yerde buluyorum... Gözümü açtığımda bembeyaz bir yerle karlışılaştım. Kesin öldüm. Off off

'Allahımm sen yardımcım ol bu kızım iç sesi olmak çok zor valla'

Heh tamam ölmemişim. Şehriye de burda olduğuna göre hâlâ hayattayım. Gözlerimi olduğum yerde gezdirdim. Bir odadaydım. Hastane odasında... Yanımda o vardı. Gökyüzü gözlü çocuk. Ayaz...

"Neden burdasın? Babamlar nerde? Abim nerde? Işık, Can , Dolunay, Kerem nerde!?

"İlk önce bir sakin ol! Şuan bir hastahane odasındasın. Ben burdayım çünkü baban öyle dedi. Baban şuan abinin yanında. Abin bir odaya gönderildi durumu iyi. Arkadaşların kafeteryaya gittiler? Sen de bayıldın."

" Of tamam. Ya serum az kalmış artık abimin yanına gidebilir miyim?"

" Tamam."

Ayaz önden çıktı. Bende serumu yavaşça kolumdan çıkarıp çıktım. Başım aşırı derecede fazla dönüyordu. Abimin odasının önüne geldim. Kapıyı açıp içeri girdim.

Ayaz'a dönüp sordum:

" Uyutuluyor mu yani uyandırabilir miyim?"

" Sorup geliyorum." Ayaz gittikten sonra abim birden uyandı ve konuşmaya başladı. " Acele et,gitmemiz lazım." neler oluyordu anlamamıştım. "Ya abi sen iyi misin ? Daha yeni uyandın bi sakin ol.Doktor taburcu olabilirsin dediği zaman gidebiliriz işte bi dur."dememe kalmadan abim zar zor ayağa kalmış ve yandaki ceketini almıştı. "Her şeyi aldınız,değil mi ?"dedi abim ceketini giymeye çalışırken.Hastaneden kaçıyorduk.Ayaz,abim ve ben.Ayaz'ın neden geldiğini hala anlayamamıştım.Abimle nereden tanışıyorlardı onu da bilmiyordum.Ben bunları düşünürken Ayaz konuştu.

"Sen bu adamlardan kurtulmamış mıydın ? Seni kurtardım diye hatırlıyorum."hala ne olduğu hakkında fikrim yoktu.Ama bir sorun vardı,o kesin.Abim hiçbir şey demedi ve kapıyı açtı.

"Gece,otur şuraya"dedi abim."Ne ?"dedim ve abim soruma karşılık verdi."Burdan elimizi kolumuzu sallaya sallaya çıkacağımızı düşünmedin değil mi zeki kardeşim ? Sen buraya oturacaksın.Hah bir de şu yastığı karnına koyduk mu tamamdır."dedi ve koltuğun üzerindeki kırmızı yastığı bana uzattı. "Kızım ne bönbön bakıyorsun öyle.Karnına koy ve otur artık şuraya.Gitmemiz lazım!"abimin söylediklerinden hiçbir şey anlamasam da dediklerini yaptım. Tekerlekli sandalyeye oturdum ve yastığı karnıma koydum.

Ayaz tekerlekli sandalyeyi sürmeye başladı.Abim şapkasını taktı ve odadan çıktık.Yastık karnımdan düşecek gibi oldu ve Ayaz anında eğilip düzeltti.Nefesi suratıma değiyordu.Sırıttı.