Güneş doğar,insanlar yeni güne başladıklerı için mutlulukla uyanırlar.
Bense uyanmak istemem.Çünkü,bir sabaha daha sensizlikle başlıyorum.Bütün gün senin yokluğu düşünür,sorgularım kendi-kendime.
Akşam olur,insanlar sevdikleriyle aileleriyle sofraya oturur.Bense yine tek başıma,sevdiğim yanımda olmadan sofraya oturuyorum.
Gece olur,insanlar uyur.Bense,senle geçirdiğim zamanları hatırlarım ve her gece olduğu gibi bu gece de Kalp adlandırdığımız bu kente yalnızlık çöker.
