Plani i Fundit ( sezoni 2 )

Pjesa 18

Kaluan disa kohe dhe ne ishin gati per ne shkolle. Por klasa jone ishte si nje re e zeze. Shikonim verdalle dhe mungonte nje pjestar. Shikonim njeri-tjetrin dhe mungonte dashuria mes nesh. Ndihej qe lufta do behej me e ashper sepse frika kishte vdekur dhe hakmarrje per pushtet kishte lindur.

Kishte kohe qe Ajla nuk fliste me Emrah. I kishte shkeputur te gjitha kontaktet. Ngjarja qe ndodhi ne ate feste, krijoi nje distance mes tyre.

Emrah e kishte vene re sjelljen e Ajles dhe asnjehere nuk kishin biseduar per kete.
Ai donte nje shpjegim.

- Ajla je lire?
- jo nuk jam.
- shiko Ajla...
- mos u afro :-flet me ze te larte.
- pse po ben keshtu?
- me qendro larg.
- pse?
- te jem me e sigurt.
- nga cfare?
- nga ti.

Ajla po e vriste me fjalet e saj dhe nuk po e kuptonte.
Emrah e donte. Me te vertete e donte. Qe diten e pare qe shkeli ne klase, u dallua shikimi i tij ndaj Ajles.

- ok, Ajla. Nuk po te afrohem. Por vetem degjo dicka. Qe diten e pare qe erdha ketu, mendova per ty. Fytyra jote ishte e para qe klasa me prezantoi.

- Emrah...
- nuk jam e pendimit qe erdha sepse kjo me beri te te njoh ty. Mendova qe une dhe ti mund te kishim nje mundesi.
- mos fol me...
- mendova qe dhe ti me doje ashtu sic te dua une ty. Ajla une u dashurova tek ti. Tek fytyra jote, tek gjestet e tua, tek syte e tu.
- Emrahn, nuk mundem.
- pse? Largoje kete fytyre qe me urren dhe vendose perseri fytyren qe u dashurova. Kjo nuk je ti.
- epo do zhgenjehesh.
- pse?
- kjo jam une e verteta. Ti nuk me njeh.

Emrah nuk mundte me.

- jo Ajla. Une nuk zhgenjehem nga ti por nga vetja ime qe lashe zemren time te te dashuroje ty.

Emrah largohet dhe nuk e kthen koken pas. Ajla e donte por e dinte se gjerat do shkonin keq nese do ishin bashke.

Kishim provimin ate dite dhe Ajla po shqetesohej per Emrahn. Ai do te ngelte ne klase nese nuk do ta bente. Ajla e dinte qe ai nuk do kthehej, keshtu qe mendoi dicka per ta shpetuar.

Enrah po dilte nga shkolla, kur ai takon mesuesen.

- Emrah ku po shkon?
- po iki.
- ke provim sot.
- nuk me intereson.
- cke keshtu?
- zbulova....
- per nenen tende?
- jo. Ajla nuk me do mua.
- eee...
- por cfare di ti per nenen time?
- te gjithe e dine. Mamaja jote eshte ketu.
- ku?
- Isabela. Mamaja e Kleas.

Menjehere niset per tek shtepia e Isabeles. Emrah donte te zbulonte te verteten.

Por kete bisede e kishte degjuar dhe Klea.

- Emrah eshte vellai im?

Ajo hyn menjehere ne klase. Ne nje moment shikon Matteon te heshtur. Vdekja e vellait e kishte dobesuar. Klea i afrohet dhe i ulet ne banke.

- Matteo si je?
- nese ke ardhur per keqardhje, mund te largohesh.
- jo une doja...
- cfare?
- e kuptoj ate qe po kalon.
- jo ti nuk mundesh.
- ndoshta ti nuk e di por dhe une kam pas humbur nje vella.
- pas humbur?
- po, tani kuptova qe eshte gjalle.
- vertete?
- po por me pare me kalonin ditet pa e kuptuar por ne fund gjithmone i thoja vetes se gjerat do benin me mire.
- pse cfare te ndodhi Klea?
- asnjehere nuk mendonin per mua. E kishin mendjen gjithmone tek ai. Dhe pse ai ishte i vdekur.
- nuk e dija...
- e di, por e di ti qe kjo me beri me te forte? Te jetosh. Ashtu bej dhe ti.
- nuk e di nese mundem.
- nese nuk mundesh, do te te ndihmoj une.
- faleminderit Klea.

Biseda me Klean, e qetesoi Matteon. Por  Ajla mendonte vetem se si mund ta shpetonte Emrahn. Dhe e gjeti si. Ajo do perdorte...