Gjithcka ndodhi. Asgje sdihej. Nje jete po jetohet nen erresire.
Dashuria per hakmarrje zbeh shikimin e paster.
Lufta per pushtet po rikrijonte lagjen e vjeter.
Dhimbje, frike, vrasje, gjithcka po ndodhte.
Kundershtaret e rinj nuk ishin te dobet. A...
Policia erdhi ne vend. Ata po shkonin te kapnin Almen.
Alma e kuptoi kete dhe duhet te vepronte shpejt. Ajo merr ne telefon Saren dhe Frensin me kamer. Te dy e hapen.
- Sara eja me ndihmo. Kam ngecur mbrenda. - Alma, nuk mundem. Jam ne makine. Te te ndihmoje Frensi. - ok. - cfare po ndodh keshtu?- uleret Sara. - cfare ke- pyet e shqetesuar Alma. - frenat nuk punojne. - si? - nuk po punojne - ki kujdes sara.
Ne ate moment Sares i kujtohen fjalet e Frensit.
Kujtime
- Frens, mos dil. Hyr mbrenda te largohemi. - nuk mundem. - pse, shpeto veten. - une e shpetova Sara. - jo ti do vdesesh Frens, une do shpetoj. - e ke gabim Sara, eshte e kunderta. - nuk po te kuptoj. - do me kuptosh me vone. "
- Frenssss- uleret Sara. - te thashe Sara, shpeto veten sepse une e shpetova timen.
Alma kuptoi qe grupi i tyre ishte percare.
- Frens cfare po ben?- e pyet Alma. - asgje. - ti na ke tradhtuar? - jo, aspak - atehere vrite Reinen.
Ne kameren e Frensit, del Reina.
- Alma, pranoje. Humbe. - humba Reina. E pranoj. Por e di ti se per cfare merzitem? - me thuaj. - sepse fytyra jote do jete pamja e fundit qe do shoh.
Alma mbyll telefonin.
Sara kishte humbur kontrollin e makines. E kuptoi qe ky ishte fundi. Ajo e shtyp gazin me shume dhe ishte duke fluturuar. E gjeti veten, poshte ne humnere. Ajo ishte nen zjarr. Ajo kishte vdekur. Por para se te vdiste ,Sara i kishte shkruar nje mesazh Frensit, te cilen ajo nuk mundi t'ia dergonte kurre.
"Shkofsh ne djall"
Nga ndertesa ku gjendej Alma, u degjuan disa te shtena arme. Nga jashte, policet nxoren Almen te vdekur. Kishte vrare veten.
Une vdica. Nuk me vrau askush. Une shkaterrova veten time. Ky ishte fundi im.
Pas 1 muaj
Vendi ishte ringjallur. Te gjithe ishin rikthyer ne normalitet. Ishte koha e duhur per idene e Reines. Cudi, te gjithe kishin rene dakord.
Te rinjte do largoheshin nga ky vend. Ato do mbaronin universitetin dhe do krijonin jetet e tyre diku larg nga ketu.
Kjo ishte ideja me e mire qe kishin marre pergjate gjithe jetes se tyre.
Te rinjte ishin bere gati. Po hypnin ne avion. Reina kishte harruar ti thoshte dicka Ajles dhe ajo te pyeste dicka Reinen.
- mami, une tani po largohem - e di. - nuk e di se per sa kohe nuk do shihemi. - te shpresojme per pak. - kam vetem nje pyetje. Mundem? - sigurisht. - ku gabuam ne? Pse humbem ne te rinjte. - nuk e kupton apo jo Ajla? - jo. - Ajla... - po???? - po te iken avioni. Nisu.
Ajla sheh avionin dhe kthen perseri koken nga Reina.
- mami une po largohem. - mirupafshim Ajla. - jo mami, lamtumire.
Ajla iken. Lamtumira e saj e vrau shume Reinen. Tani Reines i kishte mbetur vetem dicka per te bere.
Ajla u fut ne avion dhe u ul afer dritares duke menduar. Ne nje cast i vjen nje mesazh.
Nga Reina
" Humbet. Sepse... te rinjte nuk duhet te harxhojne fuqite e tyre per te luftuar te vjetren, por per te ndertuar te renë. Te nesermen "
Pasi e lexon. Ajla ngren koken lart, e afron afer dritares dhe sheh Reinen (mamane e saj)
- lamtumire Ajlaa- e percjell duke i bere me dore.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ne ate moment Reines i vjen nje mesazh.
Nga Ajla
- jo mami. Mirupafshim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
