Plani i Fundit ( sezoni 2 )

⚖●Mireserdhet●⚖

Mireserdhet ne lagjen pwrevent.

Pas shume kohesh dhe shume ndodhish, jeta ishte rikthyer. Nje fryme e re kishte ardhur. Cudi te reja po prisnin.
Kishin kaluar 18 vjet.
Ne kete toke qe kishin lindur intrigat, vrasjet dhe mashtrimet, loja kishte ndryshuar.
Vendin e deshironin te rinjte.
Kjo dashuri per pushtet po erresonte gjithe vendin.

Nje feste e madhe po behej ne lagjen pwrevent si cdo vit, por ne krye te saj ishte Sara.

-sa shume po vonohen
(thoshte e shqetesuar)

-mos u shqeteso. Ato jane rruges.
( fillon ta qetesoje Frensi)

-kjo vonese me frikeson.
-pse?

Sara mbante nje te fshehte nga ai dhe nuk mund t'ia tregonte.

-jo, por ato vijne me te paret. Prandaj.
-mos mendo kaq shume. Po futem njehere mbrenda te shoh.

Gjate kohes qe Sara po e percillte me sy Frensin, nga pas e tremb...

-ahhj me trembe.
-pse trembesh? Apo ke bere ndonje vrasje?
- Ajlaaa, mos u ngaterro me mua.
-ne fakt ,ti je ngaterruar me mua.
- me degjo mire. I tregoj te gjithve dhe ti merr fund.
- po me kercenon?
-poo.
-me te vertete me vjen keq per ty.
-pse?
-sepse nese digjem une, digjesh dhe ti.
- ti nuk do guxoje.
- me shume nga c'te merr mendja ty.

Ne ate kohe vijne dhe te tjeret. Noeli, Klea, Melisa, Aron dhe Emrah.

-mbaje gojen mbyllur Ajlaa.
-kjo varet nga ti.
-askush nuk duhet ta marre vesh per vrasjen.
-por as per sekretin tim.
-u tha ,u be.

Sara dhe Ajla po perqafoheshin, kur ne feste vjen Reina.

-Ajlaaaaa
( u degjua nje britme e madhe)

Kur kthen koken, sheh nenen e saj, Reinen.

-mami...?
-dua te verteten.
-cilen te vertete?
-asgje nuk eshte rastesi dhe duket qarte qe ti ke gisht ne gjithe kete.
- nuk kam bere asgje.
- asgje, vecse shkaterrove qetesine qe luftova per ta vendosur.
-mami, mos e genje veten.
-cfare?

Ajla i afrohet ne vesh.

-mami, une jam perfytyrimi yt por vetem kaq. Ti je me e keqe se une.

Ne ate moment, Reina e godet duke e ulur ne gjunje.
Te gjithe kishin mbetur te habitur.

-Ajla, une dua te verteten.
-por edhe une e dua te verteten tende.

Syte po nxirrnin shkendija. Po krijonin flake te frikshme. Perplaseshin me njeri-tjetrin duke krijuar nje vorbull. Nje grope te erret kujtimesh.

                      9 muaj me pare

Ishte fillimi shkollor dhe te gjithe ishin te gezuar. Kishin filluar festimet dhe mungonin vetem nxenesit.

Ne shtepine e Reines, pergaditjet kishin mbaruar.

-Noel.... Ajla, zbrisni poshte per mengjes.
-erdhem,-:u degjua njezeri.

Noah po e shihte si i cuditur.

-Reina...?
-mos me shih ashtu se jam shume e lumtur.
- duket, me e lumtur se femijet.
- e di, por une kam kujtimet me te bukura ne shkolle dhe shpresoj qe edhe ato te kene.

Ne dhome ,ishte Ajla qe po zbukurohej. Nuk vonoi shume dhe ishte bere gati. Pak para se te dilte nga dera ,iu afrua pasqyres te shikonte. Por shikimi i saj dukej sikur donte ta vriste.

- ky vit... do jete... i imi.

Ne ate kohe vjen Noeli.

-budallaqe, a po flisje me vete?
-me pelqen me shume te harxhoj fjale me veten time sesa t'i shperdoroj me te zgjuarit.
-e kuptova. Ishte thumb per mua.
-woww, qenke me te vertete i zgjuar.

Ata zbriten poshte per mengjes, vetem kur bie zilja e deres.
Sherbyesja e hap dhe shikon Melisen me Aronin.

-kush eshte?
(Pyet Reina)

-Melisa me Aronin.
-le te hyne dhe te na bashkohen per mengjes.

Hyne mbrenda. U pershendeten dhe u ulen.

-po si jeni?
-mire, faleminderit.
-Irisi me Dionin si i kam?
-mamaja ne shtepi por babi akoma nuk ka ardhur nga puna.
-eshte jashte?
-po, ka disa jave.
-ok. Do shkoj ta takoj njehere Irisin sot, por c'me rrini. Hani ushqimin shpejt sepse ju pret nje dite e madhe.

Femijet pasi mbaruan mengjesin, u bene gati te niseshin.

- Ajla me prit.
- cfare ka mami?
- dua te te them dicka.
- poo?
- mos harro...
- kujtimet, po e di.
- e paske mesuar?
- mami, mos u shqeteso. Une e di qe tani.
- cfare?
- ky vit do jete i imi.

Ne ate cast, Reina ngec ne kohe. Ajo fjali e ktheu pas, neper kujtime.
Ajo kuptoi dicka.
Ky vit do jete rifillimi i epokes se shkuar.
Reina e pa drejte e ne sy dhe Ajla kishte filluar te ndizet.
Dhe kur te behej nje zjarr i madh, ajo do t'i digjte.