YunBar | İmkansız Aşk

•1•

Kırmızı brandanın üstünde duruyordu.208 santimlik boyu ile diğer takım arkadaşları arasında açıkça göze çarpan filinta gibi bir delikanlıydı.Bugün diskalifiye olan yarışmacılar yerine yeni yarışmacılar gelecekti. Bu açıdan çok heyecanlıydı zira takım arkadaşları tarafından tahkire uğruyor ve dışlanıyordu.Belki çok iyi anlaşacağı biri gelirdi ve bütün bu yalnızlık son bulurdu ? Bunu aklından geçirmesi ile hafifçe tebessüm etti ve başını kaldırdı.

Uzaktan yaklaşan tekneyi gözüne kestirdi. Yeni yarışmacılar gözle görülebilir seviyeye geldiği an dikkatini celp etmişti.Altın vari saçları denizin dengi mavi gözlerine galbe çalabilecek kadar metanetli bir şuur var mıdır ki zaten? Heyecanlı olduğu her dirheminden belliydi. Yanındakilere de göz gezdirmek istedi fakat her denemesinde mağlup oldu.Gözlerini güneşten daha parlak olan bu çocuktan almayı bir türlü başaramıyordu. Alem-i heyuladan Acun'un sesi ile çıktı. "Yunus Emre Özden, Giz... Berk... Kar... Aşk..." yarışmacıların ismini saydı.

"Yunus Emre Özden" gerisi onun için hayal meyal rastgele isimlerdi. Acun yeni yarışmacıları takımlarına göndermeye başladı. İşte ikisi ilk o zaman göz göze geldi. Barış Yunus'a baktı,Yunus ise Barış'a.Ama gördükleri şey farklı değildi : umut, yakınlık ve hevesti. Belki de bunlar ilerleyen zamanlarda şehvet, ihtiras ve tutkuya dönüşecekti. Amma velakin bu tegayyur işlemi Acun'un sesi ile kesildi "Yunus Emre gönüllüler takımına." Barış istemeyerek alkışladı. Bu alkışlama yavrusu uçup giden bir kuşun çıkarttığı kanat seslerine benziyordu. O kadar naçir ve hayalkırıklığı doluydu ki her bir alkış darbesi...Barış'ın kalbinde bir darbeye hatta bir zelzeleye dönüşüyordu.

Yunus bihaber şekilde yeni takımına yerleşti. Fakat onun da içinde garip bir burukluk vardı. Kendisini hep kırmızıta ait hissediyordu. Ya da öyle sanıyordu.Fakat yakın zamanda aitlik hissinin kırmızı renge degil o renkten birisinin kollarında olduğunu anlayacaktı...