Sizde hiç hayatınızı, doğduğunuz günden beri hiçbir zaman size ait değildi hissini yaşadınız mı? Ben bu hissi; yaşamaktan geçtim, sanki çok normalmiş gibi alıştım ya da kendimi alıştım diye kandırdım. Artık kendi dışında herşeyi umursayan ve hayatın...
Saat sabahın yedisine geliyor ve biz daha kalacağımız eve gelemedik. Şerefsiz Leo yüzünden uçakta uyuyamadım. Tamam belki biraz kendi isteğimle uyumamış da olabilirim.
Banane ya! Arabanın camını açıp rüzgarın suratıma sert bir şekilde çarpmasına izin verip etrafı izlemeye başladım.
Bu şehrin her köşesinde sanat akıyor. İnternette gördüğümden daha güzel bir şehire benziyor. Eve gidip uykumu alınca ilk işim Ezgi ile şehri gezmek olacak.
Ezgi, ne kadar babamın sevgilisi olsa da o benim en yakın kız arkadaşın gibi. Aramızda anlamdıramadığım bir bağ varmış gibi hissediyorum.
Şehrin o kalabalık kısmından çıkıp ormanlık bir alana girdik.Oha lan burası kalacağımız ev mi! Ev efsane! Stefan amcam arabayı durduğunda hızlıca arabadan indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lan bu ev resmen şato! Sanırım aşık oldum. Evin içine girdiğimizde evin eşyalarla kaplı olduğunu farkettim. Evin için çok beyaz ya!
Eğer odamda bu kadar beyaz ise bir duvarını siyaha boyarım. Eski odamda da öyle yapmıştım. Babam, "İstediğiniz odada kalın." Dediğinde Leo ile bakıştık.
Hızlıca merdivenlerden yukarıya çıkmaya başladım. Stefan amcam, "Koşmayın!" Dedi ama onu duymamazlıktan geldim. Bu sefer büyük oda benim olacak! Koridorun sonundaki odaya girdiğimde sevinçle kahkaha atamaya başladım.
Bu oda muazzam! Benim eski odamın iki katı amk! Odanın terası var. Allahım mutluluktan ölebilirim! Odamın köşesinde büyük bir dolap vardı. Yatağım çift kişilikti. Yatağımın hemen sol köşesinde çalışma masası vardı.
Kendimi yatağıma attım. Demek biz gelmeden önce ev temizlenip yeni çarşafla konulmuş. Temizlik yapmama gerek kalmadı. Sizi bilmem ama ben temiz çarşaf kokusuna hastayım.
Gözlerim kapanmaya başladığında birden telefonum çalmaya başladı. Oflayarak kapalı gözlerimle telefonumu cebimden çıkarıp açtım. Telefonumu kulağıma götürerek "Kimsiniz?" Dedim.
"Benim, Elijah." Neden beni aradı ki? Uyku akan sesimle "Şu an çok önemli bi iş üzerindeyim." Dedim. Takım elbiseli sapık, "O önemli iş uyumak mı?" Dedi. Hasssss. Gözlerimi açıp yataktan doğrulup etrafa bakmaya başladım.
Takım elbiseli sapık, telefondan gelen gülen sesiyle "Etrafına boşuna bakma yanında değilim." Dedi. Bu kahin falan mı? Gözlerimi devirip yatağa geri uzanıp "Neden aradın?" Dedim.
Takım elbiseli sapık, ciddi sesiyle "Neden sana gönderdiğim arabaya binmedin?" Dedi. Heee! Mal mı bu? Ciddi bir şekilde "Elijah, fazla abartmıyor musun? Özel uçak, özel hizmet ve limuzin falan. Bunlar çok fazla!" Dedim.
Takım elbiseli sapık, "Bu daha yaptıklarımın ve yapacaklarımın bir kısmı bile değil!" Dedi. NE! Sinirle "Ben senden hiçbirşey istemiyorum! Emrivakilerden nefret ederim." Dedim.
Takım elbiseli sapık, ciddi sesiyle "İsteyip istememen yapmama engel değil!" Dedi. Sinirle, "Yav bir siktir git ya! Seni de yapacaklarını da sikim!" Dedim ve telefonu suratına kapattım.
Evet bir kökene küfür ettim. Pişman değilim! Yine olsa yine ederim. Aklımda daha diyemediklerimde. Regl'im, ergenim ve uykusuzum. Bu üçlü bir araya geldiğinde benim mantık falan uçup gider. Neyse, ben uyur adios!
...
Bok mu yedim lan ben! Ağzımda ki bu iğrenç tat da ne amk! Gözlerimi ovarak yatağımdan doğruldum. Saat kaç? Neden havada hala siktiğimin güneşi var?
Saat öğlen ikiye geliyor ya! Ben susadım amk. Telefonumu cebime koyup odamdan çıktım. Merdivenlerden yavaşça inmeye başladım. Neden bağrışma sesleri geliyor?
Seslerin geldiği yere baktığımda babam, Ezgi ve amcamlar bir konu hakkında tartışıyorlardı. Ezgi, beni görünce "Onunda fikrini almanız gerek! Bu onun hayatı bizim değil." Dedi.
Kaşlarımı çatarak tekli koltuğa oturup "Ne oluyor?" Dedim. Babam ve amcalarım beni görünce konuşmayı kestiler. Ezgi'yi ilk kez bu kadar sinirli görüyorum. Ezgi, işaret parmağını bana doğrultup "Onu daha ne kadar evde tutucaksınız! Kökenler onun için artık bir tehdit de değil. O daha on yedi yaşında. Sizin yüzünüzden tek başına doğru dürüst dışarı çıkmışlığı yok! Hayatını sadece bir evde oturarak mı geçirmesini istiyorsunuz? O daha Mystic falls dışında başka bir yer bilmiyor! Onun yaşıtları gününü gün ederken o sadece evde mi oturacak!" Dedi.
Babam, sinirle "Biz onun güvenliği için bunları yapıyoruz!" Dedi. Ezgi, sinirle "Artık onu korumamızı gerektiren bir durum yok Derek! Onu artık rahat bırakın. Gezsin, dolaşsın, aşık olsun, canı yansın, hata yapsın." Dedi. Stefan amcam, bana dönüp "Regina senin evde eğitim görmeni istiyoruz." Dedi.
Evde eğitim mi? İfadesiz bir şekilde "Sadece lise bitene kadar mı yoksa üniversiteye kadar mı? Dedim. Damon amcam, "Üniversitede dahil." Dedi.
Ciddi bir şekilde "Ben eğitim görmek istemiyorum! Zaten hep evde olacağım. Eğitim görsem yatakta daha medeni bir şekilde mi yatacağım." Dedim.
Ezgi, sinirden gülerek "Haklı! Hiç eğitim görmesin daha iyi." Dedi. Ezgi, ifadesizce babama ve amcalarıma bakarak "Leo, dışarda gençliğini yaşarken onun bütün hayatını evde geçirmesi adil mi? Artık evlenmek istediğinde de onu Leo ile evlendirirsiniz!" Dedi ve salondan çıktı.
Ayağa kalkıp Ezgi'nin peşinden gittim. Ezgi'nin önüne geçip "Lütfen sakin ol!" Dedim. Ezgi, sinirle "Senin hayatını mahvediyorlar! Benden sakin olmamı bekleme." Dedi.
Ezgi, elini omuzuma koyup "Artık özgürsün Regina! Hayatının başkalarının yönetmesine izin vermeyi kes. Benim tanıdığım Regina, ne isterse onu yapar. Kendin ve hayatın için çabaladığını gördüğüm zaman geri dönücem." Dedi ve ellerini omuzumdan çekip yanımdan gitti. Beni anlayan tek kişi de gitti...
