Günler belkide haftalar geçti, babamın her kalbi durduğunda sanki benim kalbim durmuş gibi hissettim,ne kadar beni hatırlamıyor olsada daha da kötüsü beni istemiyor olsada o benim babam... Kendisi kabul etmesede...o-benim-BABAM!
Aynı zamanda da bir seçim yapmam gerekiyor babam beni istememeye devam ederse onlarla yaşayamam. Abim ve annem ikna etse bile ne kadar mutlu olabilirim istenmediğim bir yerde?
-Eğer bir kez daha kalbi durursa bunu kaldıramaz, ve bu sefer ne kadar çabalarsak çabalayayım kurtaramayız. Kendinizi herşeye hazırlayın...
Hayatımda beni en çok kahreden cümle...
Bu cümleyi duyalı tam bir buçuk saat oldu, bir buçuk saattir ben duvarın dibine çökmüş ağlıyorum, abim yanımda bana sarılıp destek veriyor,ona bakmadığım için farketmiyorum sanıyor fakat oda ağlıyor, annem saatlerdir ağlamaktan koltukta uyuyakaldı. Bu haldeyiz duyduğumuz bir cümle ve çaresizce beklediğimiz bir buçuk saat bizi bu hale getirdi.
-Çabuk hemen doktoru çağırın!
Birdenbire hemşireler ve doktor odaya koşmaya başladı. Şoktan ve korkudan birşey söyleyemedim fakat abim sağolsun tüm duygularıma tercüman oldu.
-Neler oluyor ya!?
Ne halde,ne kadar süre bekledik bilmiyorum ama sonunda doktor odadan çıktı ve hepimiz birdenbire onun başına toplandık.
-Doktor Bey ne oldu söyleyin artık.
-İlk olarak size iyi bir haber vereyim hastamız uyandı.
Birdenbire herkes mutluluktan ağlayarak birbirine sarılmaya başladı. Haftalardır bu haberi bekliyorduk. Herkes şuan çok mutlu,ne kadar aklımızda olsada kötü şeyleri dile getirmekten korkuyoruz fakat eğer hafıza kaybı kalıcı olursa asıl sorun şimdi başlayacak...
-Ama hatırlarsanız size hafıza kaybının geçici olma ihtimalinin yüksek olduğunu söylemiştim
Lütfen korktuğum şey olmasın. Bunu hiçbirimiz kaldıramayız.
Abim hemen lafa atladı.
-Evet geçti değil mi,hatırladı değil mi herşeyi?
Doktor birkaç saniye düşündü sanki söyleyeceklerini toparlıyor gibiydi. Ben ise donmuş bir vaziyette hatırlamış olması için dua ediyordum.
-Maalesef hastamızın hafıza kaybı kalıcı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİLİK ÇİZGİ
Romantiek"Ben silinmiş bir hayat çizgisiydim. Hastanedeki yaygaralı çizginin soluşuydum. Ben ölümdüm, ben çizgiydim. Kırmızı bir çizgi.."
