HASTANEDE NELER DÖNÜYOR (HEKİMOĞLU)

Teras

Orhan: terasa çıkar

Orhan: Ateş'i gördü ve yavaşça yaklaştı

Ateş: kendi kendine konuşuyor Artık dayanamıyorum, sevdiğim kişiyle bir ilişki bile kuramıyorum. Evet ona söylesem ister ama psikolojik olarak bir ilişkiye hazır değilim.

Ateş: Demek buraya kadarmış be bastonum?

Orhan: ona daha hızlı yaklaştı

Ateş: bastonunu yere bıraktı ve terasın ucuna çıktı

Orhan: onu belinden yakalayıp çekti ve birlikte yere yuvarlandılar

Ateş: Orhan?

Orhan: ağlıyor Geri zekâlı.

Ateş: Senin hastan yok muydu?..

Orhan: ona sarılıp ağlıyor Özür dilerim.

Ateş: Sen dediklerimi duydun mu?

Orhan: daha sıkı sarıldı Sana böyle hissettirmek istemezdim.

Ateş: Duymuşsun.

Orhan: daha kötü hissediyor bakışları başka yere kayıyor bir yandan ağlarken bir yandan Ateş'e onu canı pahasına korumak ister gibi sarılıyor

Orhan: Ya yetişemeseydim Ateş...

Ateş: Büyük ihtimâlle şu an tabutla danseden zencilerle birlikte dans ediyor olurdum sen de helvamı yiyor olurdun.

Orhan: Helva yiyebilecek kadar yaşayacağımı sanmıyorum. durdu Ateş, hazır değilsen seni asla zorlayamam. Seni kendi kulvarımda sevmeye devam ederim ama asla zorlamam. gözyaşlarını durdurmayı deniyor Yeter ki kendine zarar verme.

Ateş: Tamam.

Orhan: gözyaşlarını silmişken ve sakinleşmişken birden bağırdı Kapayın çenenizi!

Ateş: Orhan ne oluyor?

Orhan: kendine geldi Hiçbir şey.