Si Roli at Ako (Filamerian Series #1)

Prologue

---

When the moon lights brighter than stars, that's the hint of pain to totally wave me a goodbye...

But how could I say that moon is brighter than stars, when the pain is still in there, roaming around my vien?

Well, that's all in the past.
No more pain, lets welcome the queen again!
😘

-see you'll, people😘

Agad kong pinost sa IG account ko, ang makahulungang caption na'yon kasabay ng litrato ng buwan na ngayo'y nananalatay ang liwanag sa buong karagatan, subalit tila kahit anong liwanag meron ito ay di-hamak na mas masilaw ang hatid ng mga
munting bituwin na nagpapaligsahan sa pagkinang sa kalangitan.

Tulad ng inaasahan dumagsa kagad ang mga comments ng mga schoolmates, classmatse at kakilala ko wayback highschool. Syempre nanguna ang sandamakmak na commentaryo ng mga kaibigan kong bruha.

I just end up, laughing reading their saloobin.

It's been 4 years since I left the beautiful place of Philippines. Matagal tagal narin iyon at ngayon kolang din naisipang buksan ulit ang social media accounts ko, minabuti ko kasing putulin ang lahat ng konektado saking nakaraan kahit pa ultimo mga bestfriend ko. I choose to escaped and hide the pain back then. Para kasi sakin masmapapadali ko ang paghilom sa sarili kong paglubog kung iiwasan at tatalikuran ko pansamantala ang lahat ng mayka-ugnayan saking nakaraan.

I don't know but I think it's all worth it, I didn't regret doing that anyway.

Ang totoo niyan kagabi pakami nakalapag ng Pilipinas, nandito kami to be specific sa mismong lugar kon nasaan gaganapin ang okasyon bukas. We were excited that much na may halong nerbyos din. Hindi pangalang alam ng lahat maliban kay tita dahil sa sopresang ereregalo namin sa may kaarawan. I can't wait for tomorrow events, bagamat kinakabahan mas nanaig parin ang pananabik ko sa kanilang makita sila.

Mula dito sa kinaroroonan ko, inilibot ko sa ibaba ng building ang aking mga paningin, and there they're dancing so sweet like nobody else see them.

Napakaganda nilang tingnan, may kalayuan man ang pagitan ko sa kinaroroonan nila hindi iyon hadlang upang hindi makita ang namumuong saya sa mga mata nila.

Napakalambing, napakalumanay at kahit sino marahil ay mapapatingin sa sayaw nilang kay tamis tamis panuorin.

kayo parin pala talaga ang nakatadhana sa isat isa...

Tumingala nalamang ako sa kalangitan at pinagmasdan ang buwan. Napangiti ako bigla sa sobrang paghanga sa liwanag na dala nito, liwanag na minsan ng nagbigay ng ilaw at saksi sa napakadilim kong sinapit sa buhay. Ang buwan lang ang nandon sa bawat gabing gusto kong mamahinga subalit humahantong sa pagluha. Buwan lang ang meron ako sa sandaling kinalimutan ako ng taong pinakamamahal ko. Buwan lang ang dumamay sa sakit na pinagdaan ko minuminuto. At sana nga sa pagkakataong ito... mas manaig ang liwanag ng buwan kesa sa mga bituwin na nagkikislapan sa ulap.

Sa ikalawang pagkakataon muli kong tinapunan ng tingin ang dalawang taong ngayo'y kapwa nagagalak sa pag-sasayaw. Hindi alintana sa kanila ang mga matang nakamasid sa kilos nila, patuloy parin ito sa pagsayaw ng mabagal na animo'y may sariling mundong kinabibilangan.

Noong dumating ako sa buhay nila, siya ang mahal niya. Noong umalis ako sa kanila, siya ang pinili niya, at hanggang sa pagbalik ko muli siya parin ang kasama. Siguro nga'y siya at siya lang talaga mula pa umpisa.

Well, I guess... First Love Never Die is a damn true indeed.

We just need to accept the truth na meron talagang isang taong magmamahal at mamahalin pero hindi nakalaan sa atin.

Ika nga'y...

'Pinagtagpo pero hindi tinadhana'

Sayang naman ang bawat sandaling ilalaan mo sa taong hindi naman ikaw ang gusto, right? If we could find another fish in the pond, why would suffer waiting that person in the past? Lols hanap nalang ako ng arabong malalandi ko, kesa makipagbalikan kay ex namalandi rin naman! Tama na 'yong minsang naging tanga ako sa pag-ibig, 'di kailangang ulitin pa!

Past is Past!

Kalimutan ang dapat kalimutan!

Ang dating tapos na ay tapos na, hindi kailangan na dugtungan!

But...

Why the hell I'm feeling this shit, still?

---🌹