Kahvaltıyı yaptıktan sonra ne kadar mutfağı ben toplayacağım desede, yardım etmeye ikna edebilmiştim. Bulaşıkları ben yıkıyordum o duruluyordu.
Evet hayal ettiğim evlilik böyleydi.
Fakat bu bir kaçırılma hikayesi olduğu için bir tuhaf hissetmiştim.
Mutfaktan çıktıktan sonra salonda oturmaya gittik. Ne telefonum vardı ne de evde televizyon vardı. Bu beni fazlasıyla sıkmıştı.
Kafamı kaldırıp Tarık'a baktım, o da benim gibi sıkılmış görünüyordu. Ona baktığımı fark ettiğinde gözlerini benim gözlerime doğru çevirdi. Ve göz göze geldik. Bir süre o şekilde bakıştıktan sonra daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladım.
"Neden mafya için çalışıyorsun?"
Sorumu sorduğumda yüzünün düştüğünü fark ettim, bu cevabı daha da merak etmemi sağlamıştı.
"Çünkü" dedi ve sertçe yutkunarak devam etti. "Paraya ihtiyacım var"
Bu cevap beni şaşırtmıştı. Kaşlarımın çatıldığını hissediyordum. Bir insan neden paraya ihtiyacı olduğu için mafyayla çalışırdı ki.
"Neden?"
Gözlerimin içine iyice bakarak tekrar konuştu.
"Kardeşimin ilaçları için çok fazla paraya ihtiyacım var"
Kardeşinin hasta olması üzmüştü beni. Keşke bu soruyu sormasaydım diye düşünürken o sadece ban bakıyordu.
"Şey ben özür dilerim"
"Özür dileyecek bir şey yok"
Bir süre daha sesimi çıkaramadım. Sonra tekrardan çok sıkılarak konuşmaya karar verdim.
"Neden televizyon yok, çok sıkıcı"
"Var aslında"
Şaşırmıştım.
"Nerde?"
"Benim odamda, istersen izleyebilirsin"
Benim odam diyince bir tereddüt etmedim değil yani. Neden sadece onun odasında vardı ki sanki.
Anladığımı belirten sesler çıkardığımda, o da çok sıkılmış olacakki bana soru sormaya başladı.
"Senin nasıl bir hayatın vardı?"
"Benim" dedim ve bir süre duraksadım.
"Ailemden sonramı ailemden önce mi?"
"İkiye ayrılıyor yani"
"Evet"
"Bilmem başla bir yerden"
Kafamı sallayarak konuşmaya başladım.
"Ailem ölmeden önce çok güzel bir hayatım vardı aslında, tek çocuktum biraz da şımarık büyütüldüm.
Çok zengin olmasakta her istediğim yapılıyordu. Bir de sevdiğim bir çocuk vardı, hiçbir zaman gidip konuşma fırsatım olmamıştı. Aynı apartmanda oturduğumuz için ara ara selamlaşıyorduk sadece."
"Ee devam etsene"
Dedi merak ettiğini belli ederek.
"Sonra o malum kaza oldu. Annem ve babam hayatını kaybetti. Yıkılmıştım. Sevdiğim çocukta bir kaç hafta sonra evlenmişti. Artık o evde kalmak istemiyordum. Ya da o şehirde bu yüzden evi satarak İzmir'den bir ev satın aldım."
O anlar tekrar aklıma geldikçe, gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Kendimi tutamayıp ağlamaya başladığımda, Tarık koltuktan kalkarak önümde diz çöktü. Elleriyle yavaşça yüzümü avuçlayıp baş parmaklarıyla gözlerimi sildi.
Şuan fazla yakın duruyorduk ve sanırım ben onu öpmek istiyordum. Neden bilmiyordum ama ona karşı birşeyler hissediyor olabilirdim. Bayadır hayatıma kimse girmediği için de olabilirdi bu.
Dudaklarımızı birleştiren Tarık oldu.
Sıcak dudakları dudaklarıma kapandığında ürpermiştim. Yavaş yavaş hissede hissede öpüyordu beni
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ludder +18
Chick-Lit(( +18 kısımları vardır rahatsız olanlar okumasın )) Ailesinin ölümünden sonra ona bıraktıkları borcu ödemeye çalışan bir genç kızın hikayesi...
