The Alphas Mate(wolseries 2)

Chapter 2

Celestine De Ocampo

If death is a running game, i probably win this time for surviving such a horrible experience.

I think im the luckiest girl at the moment as i manage to open my eyes, alive and not loosing my sanity to the whole next level.

Oo, nakayanan ko pang mabuhay matapos ang boung gabi na pinagdaanan ko. Got tortured by the whole mountain, almost raped by the boss, hit my body in different types of nature solids, and lastly fell in the river and sent into some unknown isolated jungle. Just great.

'Note my sarcasm people'

Pagod kong idinilat ang mga mata ko, pilit na sinusubukang gumalaw kahit pa pakiramdam ko drained ako mismo sa nangyari. Dapat ko nabang ipa-party ang sarili dahil sa pagkaligtas?

Well not everyone get a chance to
survive in that....
So i guess its not a bad idea afterall to throw a party for myself.

Pasalamat nalang ako at natakasan ko si kamatayan sa unang pagkakataon.

Habang kumukurap ako ay dahan-dahan namang bumabalik sakin ang normal kong paningin sa paligid. From blurry to clear.

The natures sound is the first thing i heard when i woke up, including the view around me.

Ang rumaragasang tubig sa ilog ay nagparamdam agad sakin, mula sa ingay nitong hatid na naging senyales na malapit ako sa tubig. Slowly my memories came crashing inside my brain, reminding me what happened last night before i lost conciousness.

Ipinukpok ko sa ulo ko ang isa kong kamay para umayos ang takbo ng sarili kong utak na mukhang napantok ko kagabi sa bato. Now i remember, bago ako nawalan ng malay ay nahulog muna ako sa tubig.

Inilibot ko ang paningin ko sa paligid, at halos manlumo ako ng mapagtanto kung nasaan ako ngayon. Half of my body is on the river while the upper part is on the land. Nasa gilid na parte ako ng ilog habang basang-basa at nanghihina.

Lonely and scared at the same time.

Malaki ang ikinasaya ko ng malaman na buhay pa ako, pero ng mapagtanto ko kung ano ang sitwasyon ko ngayon ay parang nagbago bigla ang lahat. Now i wasnt happy anymore because i survive .

Nasa isang malaking bundok ako na walang katao-tao at malayo sa sibilisasyon, how do you expect me to react?

Hindi ako isang mountain climber, i wasnt part of any groups who love nature. Kaya papaano ako mabubuhay sa ganitong lugar?

I push myself to get up, kahit pa bugbog ang katawan ko dahil sa malakas kong pagkakahulog kagabi. Pakiramdam ko rin ay may iilang parte ng balat ko ang nanghahapdi dahil sa sugat, siguro mula sa mga matutulis na bagay sa kagubatan.

Hindi ako sigurado kung mabubuhay parin ba ako sa pagkakataon nato, but if luck is in my side i hope it works again this time. I dont want to die here in the middle of nowhere!

Ang dami ko pang plano at gustong abutin sa buhay, kailangan ko pang abangan ang bagong mga collections ng LV sa upcomming months and year!

'I cant die'

'I really cant die'

'I wont let myself die'

Paulit-ulit kong sambit sa sarili habang pilit na tumayo kahit pa sumisigid na sa katawan ko ang sobrang sakit.

Ginamit ko ang natitira kong lakas para gumapang at tuluyang i ahon ang sarili ko sa tubig, i crawled like a animal seeking for help. But i know the truth, no ones gonna come here and save me.

Exhale. Inhale. Exhale. Inhale'

Paulit-ulit kong gabay sa sarili ko sa tuwing dumu-double ang sakit na nararamdaman ko.