Lost

11

Jennieden
Bizimkilerin yanına döndüğümde bile hala aklımda o konuşma vardı.
Onlara duyduklarımı anlattım.
-Hayvan demiş ya jennie.(lisa)
-Ama benim içim rahat etmiyor.(jennie)
-Jennieyi görünce değiştirmiş gibi.(jimin)
Göz göze gelince gözlerimizi kaçırdık.
Hala kırgındım ona.
Kalbimi paramparçaydı.
-İyi de biz bunu nasıl halledelim.Polis bulamamış.(jungkook)
-Aşkım doğru diyor.(lisa)
-Aşkım?(jennie-jimin)
-Şey.(lisa)
Jungkook gururla lisanın elini tuttu.
-Biz sevgiliyiz.(jungkook)
Dönüp lisanın dudağına öpücük kondurdu.
Jimin ve ben ise şaşırmış bir şekilde onlara bakıyorduk.
-Şey.(jimin)
Jimin bana bir şey diyecekti ama bir anda başkan yanımıza geldi.
-Jennie kızım.(Başkan)
Saçımı okşamaya kalkınca jimin başkanın elinin altına elini koydu.
-Yavaş.(Jimin)
Başkanı her an dövecek gibi bakıyordu.
Başkan yalandan öksürüp devam etti.
-Annen ve babanı tanıyorum.İstersen görevden gidebilirsin.(Başkan)
Şimdi de beni göndermeye çalışıyordu.
Kesinlikle bu adam bir şeyler yapmaya çalışıyordu.
-Gerek yok.(jennie)
Saate bakınca işimizin bittiğini gördüm.
-Ben çıkıyorum.(jennie)
-Jennie.(jimin)
Kolumu tutmaya yeltendi ama izin vermedim.
Ceketimi giyip internet kafeye girdim.
İnternete ninenin kızının ismini yazdım.
Bir şey bulamayacağım belliydi ama ne biliyim.
Denemekte fayda var.
'Kim Ji Ah.'
Önüme çıkan ilk haber sitesine tıkladım.
"1997 yılında henüz 17 yaşındaki Kim Ji Ah kayboldu.Annesi hüzünle boğulurken babasıda kalp krizi ile hayata veda etti.Kim Ji Ah kaybolmasının üstünden 23 yıl geçmesine rağmen hala bulunamadı.
O zamanlarda görüştüğü adam,yani şimdi yaşadığı yerdeki başkan Park Woo Bin,sevgilisinin hatırına kasaba parkına;  Kim Ji Ah'ın takma adı 'yaban çiçeği'adını verdi."
Sevgilisi mi?
Ne yani başkanla sevgili miymiş?
Ji Ah abla başkasını bulamadın mı?
Diyene bak amk.
Neyse sakin ol jennie.
Kim Ji Ah ve Park Woo Bin'in fotoğraflarına bakınca şaşırdım açıkçası.
Başkanın gençliği baya yakışıklıydı.
Ji Ah ablanın duru güzelliğinden bahsetmiyorum bile.
Bilgisayarı kapatıp ana sokağa çıktım.
Yavaş yavaş yürüyor bir yandan düşünüyordum.
En azından bu davayı düşünmek Jimini düşünememi bir nebze olsa bastırıyordu.
Geçen 10 dakikanın ardından hava yavaş yavaş kararmaya başladı.
Ve ben ufak bir korku duydum.
Karanlıktan korkmazdım ama beni internet kafeden beri takip eden simsiyah giyinmiş 5 kişi endişelenmeme yetmişti.