Toen Ashton kwam naar onze eerste ontmoeting en meteen ook rehearsal, zag hij er best raar uit. Hij had een paars shirt aan en zo’n soort rare broek. Ik barstte bijna in lachen uit. We begonnen met hem te praten en hij was een hele aardige jongen. Hij houd evenveel van muziek als ons, en wilde deze band serieus nemen. Toen Michael begon over FIFA, vertelde Ash ons dat hij niet van het spel hield. Michael was meteen stil. Ik glimlacte, een beetje verbaasd. Wie houdt er nu niet van FIFA? Het is het beste spel allertijden.
-
-
“Moet ik aftellen?” vroeg Ashton. Ik knikte, afwachtend wat hij ging doen.
"1. 2. 3.."
"I don't even like you why do you want to, go and make me feel this way. I dont understand what happened I keep saying things I never say. cause I can feel you watching even when you're nowhere to be seen. And I can feel your touch and even when you're far, away from me."
Hij stopte.
“Dat was geweldig!” riep Luke. Ik knikte instemmend.
“Ik denk dat je in de band zit!” lachte Michael
-
-
-
“Wil je echt geen FIFA spelen?” vroeg Michael voor de 1000e keer.
“Nee” giechelde Ashton. “Ik vind het geen leuk spel”
“We kunnen ook gaan coveren” stelde ik voor. Luke en Michael keken op van de tv.
“Oké” hoorde ik drie keer. “Wat gaan we coveren?” vroeg Luke.
“Misschien Teenage Dirtbag? We kunnen gelijk Ash voorstellen!” zei Michael. Hij stond op en ging op zoek naar zijn gitaar. Luke en ik gingen alleen zingen. “Heb je zo’n drumbox ding?” vroeg Ashton, glimlachend. Michael wees naar een klein boxje onder zijn keukentafel. Ashton glimlachte weer terwijl hij het boxje oppakte in zijn handen.
-
-
-
