Hoofdstuk 3

247 14 0
                                    

Ik moet dit doen. ik heb geen keus. Terwijl ik naar mijn auto liep sprak ik zacht tegen mezelf. Luke, Michael, Ashton en ik gaan een cover opnemen, en ik heb het gevoel dat ik ze moet vertellen over jou. omdat jij de reden bent. De enige reden dat ik vaak verdrietig ben. Michael had het door. Maar elke keer vertelde ik hem dat het gewoon hoofdpijn was. Tot nu toe geloofde hij me elke keer. Ik beet op mijn lip, nerveus over wat ik moest zeggen. Want ja, wat moet ik zeggen?  Hoe moet ik uberhaupt beginnen. Ik verdronk een beetje in mijn gedachten en focusde niet meer 100% op de weg. Mijn concertratie was terug toen ik een fietser voor mijn auto zag verschijnen. Ik trapte op de rem en hoopte dat ik de fietser optijd kon ontwijken. Maar het was te laat. Ik hoorde een geluid van voor mijn auto komen en rende uit mijn auto. Ik stond meteen weer stil bij het zien van een meisje. Het was niet gewoon een meisje. Jij was het. Ik voelde de tranen over mijn wangen stromen terwijl ik de ambulance belde.

"Ik hou van je, alsjeblieft, onthoud dat"

//
--
//
--
//

"Mag ik haar zien?"

"Ja, wel rustig doen""

Een beetje glimlachend stapte ik je kamer al binnen.

"Hey," fluisterde ik. Je keek op, je ogen vol met verwarring en nieuwsgierigheid.

"Wie ben je?" vroeg je. Mijn ogen vlogen wijd open.

"W-weet je dat niet meer?" vroeg ik, fluisterend.

De dokter had me verteld dat je geheugenverlies had, maar ik verwachte dit niet. Zeker niet.

"Nee," zei je . Ik glimlachte zwak, en nep.

"Wie ben je dan?" vroeg je. Moest ik het je vertellen. Moest ik vertellen dat ik degene was die je pijn had gedaan en je nu had aangereden?  Ik heb het gevoel dat het moet.

Ik vertelde je alles. Over mij, jou en je vriendje. Je wist niets meer. Maar je vertelde me wel dat ik een lul was geweest. En dat was zeker waar. Ik heb je pijn gedaan. Je vertelde me dat we alles opnieuw konden doen, want je zag dat ik spijt had. Ik glimlachte .

"Kan ik je kussen?" sprak ik. Je glimlachte, blozend. Ik stond op en pakte je hand. Ik leunde een beetje naar voren en drukte een zacht kusje op je lippen.

"Ik hou van je, ik ben er nooit mee gestopt" fluisterde ik.

Je glimlachte

En je hebt nog steeds geen idee hoeveel ik dat had gemist om te zien.

//
//
//
//
//

*******

//
//
//
//
//

*******

Amnesia ~ Calum Hood -Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu