Troubles in deep

het huis

-Rosa-

Ik loop de houten wenteltrap op met Jonas en Tess achter me aan. Ik open de deur, waar allemaal gaten in zitten.  ''Dit is mijn huis.''  Ik zie Tess en Jonas om zich heen kijken.  ''Willen jullie wat te drinken?''  Stamel ik. Ze schudden allebei hun hoofd. Ik duw de koelkast open. Ik grijp het groene pak met de afbeelding van een appel van een plank. Tess kijkt vragend toe.  ''Appelsap?''  Ik grinnik.  ''Nou, nee het is geen appelsap. Maar het is vermomd als appelsap.''  Ondertussen pak ik een beker uit de kast. 

-Tess-

Rosa pakt een beker ui de kast.  Ik kijk naar het groen-blauwe goedje wat uit het pak komt. ''Dat is duidelijk geen appelsap.  Wat is het, Rosa?''  ''Noem me maar Roos.''  Ik glimlach en herhaal: ''Roos.''  Ze glimlacht haar hoektanden bloot.  ''Het is ruanda. Het verminderd de drang om mensen te bijten. De vampiers uit onze familie moeten oorspronkelijk drie mensen per dag bijten om te overleven.  Nu hoeven we er nog maar één per week te bijten.''  Ik kijk haar vragend aan.  ''Onze familie?''  ''Het aantal per dag verschilt per familie.''   Ik knik. Ik kijk achterom. Jonas glimlacht naar me. 

-Jonas-

Tess draait zich om en kijkt me aan. Ik glimlach. Kijk nog een keer om me heen. Ik krijg de kriebels van deze ruimte.  Volgens mij dient hij als woonkamer.  Alles is zwart, grijs, groen, rood en heel soms een tint paars of blauw.  Van alle meubels vind ik de koelkast en de kast die er staan het engst. De koelkast is zwart. Maar er steken zilveren punten uit. Als je nou struikeld en tegen die koelkast aan flikkerd, ben je net een zeef!  Ik bekijk de kast nog eens het is een zwart geroeste kast. De binnenkant is van rood fluweel.  Er steken ook hier spikes naar binnen.  Ik heb er wel eens wat van gezien, in een stomme strip. Het is een originele martelkast. Iemand wordt erin gezet. Deur dicht, en dood. Er gaat een rilling over mijn rug.