Special Creations (COMPLETED)

Happiness

I am Serina. I'm raised by a family of rich, my family. My parents are a workaholic persons kaya natuto akong lumaki ng mag-isa. Kadalasan kasi sa bahay, mga yaya ko lang ang kasama ko.

Oo mayaman kami. Nakatira kami sa isang mansiyon. Nasa akin na ang lahat. Mga mamahaling damit, cellphone. I also have my own laptop at the age of 7. Pero kahit gano'n hindi pa rin ako naging masaya.

Marami na rin akong nakasalamuhang mga kasing edad ko, pero kinaibigan lang nila ako para sa pera. Since when I'm young, I've never experienced to have a true friends.

Minsan sa sobrang ka-workaholic ng aking mga parents, hindi na nila ako napapansin at nabibigyang tingin. Alam mo yung feeling na nasa iyo na ang lahat pero parang may kulang pa rin?

Minsan dumarating ang birthday ko na hindi ko sila kasama. I always feel alone. Palagi akong naghihintay sa kanila, pero parang umaasa lang ako sa wala.

Nang mag 16th birthday ako, I choose to go to the park, alone. Tutal lagi naman akong walang kasama sa birthday ko, napagisipan kong lumabas nalang ng bahay.

Pinili kong pumunta sa public place. Habang naglalakad ako, may nakabunggo akong babae. I think she's on the same age as mine.

"Ayy sorry" sabi niya sabay tinulungan akong tumayo.

"Ah I'm okay. What's your name?" I asked.

"I'm Olivia" then she offer her hands in front of me.

"I'm Serina" then I accepted her hands and we do hand shakes.

"So Friends?" she replied smiling.

"Friends" I smiled back at her.

Naging magaan ang loob ko sa kaniya. Nang maging magkaibigan kami, hindi ko na naramdaman na nagiisa lang ako. Naging masayahin na rin ako.

Olivia was raised by a poor family, yet she's still happy. Sometimes I envy her, kasi kahit na mahirap lang sila nagagawa pa rin niyang maging masaya at makabonding ang pamilya niya. Samantalang ako? mayaman nga pero hindi ko naman naranasan maging masaya, bihira ko lang rin makabonding ang pamilya ko.

My birthday is almost near, kaya I think the anniversarry of our friendship too. Parang bumulis ang panahon noong kasama ko siya. Remember? nung birthday ko kami nagkakilala at naging magkaibigan tapos ngayon magbibirthday na naman ako.

Weeks had passed and finally, today is my birthday. But instead of celebrating it alone, we celebrate it together. Sinama niya ako sa bahay nila at kumain. Naggala rin kami sa mall. She even give me a gift, although it's from a cheap material but still bukas sa puso niya ang pagbigay sa akin kaya I appreciated it. Nung nagbirthday siya, niregaluhan ko rin siya ng isang kwintas. And I'm so happy that she appreciated it too.

Ipinakilala ko na rin siya kila Mama. Ginawa rin siyang scholar ni Mama, para sabay na kaming papasok palagi. At sa panahon na iyon, mas naging malalim ang pagkakaibigan namin. Mas naging masayahin na rin ako, at hindi na naglulugmok pa.

During our friendship, I realized something. Happiness doesn't depend on how rich or poor you are because 'money can't buy happiness'

*****

Note: Don't forget to vote guys. Thanks for reading♡

_aestheticfeels_