AĞÇA

VI. Bölüm

- Şimdi -

O günden beri odada kilitliyim. Aklınızdaki soruyu biliyorum. Ahsen? Ahsen'e tabi ki sordular, ama sadece sustu. Umut zaten o günden beri doğru dürüst konuşmuyor. Anlayacağınız sanırım yanına kaldı.

Günler geçti, geçiyor, geçecek... Ben odamda kilitliyim. Yalnızım. Ağlamayı bırakalı çok oldu. Farkettim ki ağlamak birşey değiştirmiyor maalesef. Biliyor musunuz resmi bitirdim. Ve anladım ki resmi bitirmemi Allah'ın melekleri engelliyormuş. Yani bence öyle. Çünkü rabbim biliyormuş, eğer o resmi bitirirsem o an tekrar gözümde canlanacak ve ben artık bunlara dayanamayacağım...

Aşağıdan sesler geliyordu. Ahsen, babam, annem, Hamdi ve hemşire sanırım. Hemşireyi hatırladınız değil mi? Hani şu... Bağırıyorlardı, "gerçekler" diyorlardı. Sanırım suçsuz olduğum anlaşılıyordu. Ah be Ahsenim... Benim için hemşireyi bile bulmuş. Oysa o bilmiyordu bile. Ama maalesef bunlar için artık çok geç. Çünkü ben artık pes ediyorum. Ben artık "melek" olmak istiyorum...

Sizce de rüzgar çok güzel değil mi? Ya gökyüzü, ya da bulutlar...
Hepsi çok güzel. Sanki dans ediyorlar, sanki... Sanki beni yanlarına çağırıyorlar. Sanırım, sanırım gitmek istiyorum. Rüzgar saçlarımın arasında dans ediyor sanki. Uçuyormuşum gibi bir his var içimde. Bağırışlar yükseliyor aşağıdan. Hoşçakalın ailem. Umut sorarsa eğer "Ağça melek oldu" dersiniz olur mu?

********

Ağça odasının penceresinden atlayıp intihar etti. Maalesef oracıkta öldü. Hamdi; Ahsen ve hemşire sayesinde tutuklandı. Hamdi cezasını çekti belki ama maalesef "Ağça melek oldu".

Bizim bu kurgudan çıkaracağımız ders sanırım anlamadan dinlemeden kimseyi yargılamamak olur. Ya da sevgili okuyucu bu kurgudan ne çıkarım yapmak isterse.

Evet bu bir kurgu olabilir. Ama unutmayın hayat her zaman kurgudan ibaret değildir...

                    Anka Kuşundan
                                  Sevgilerle❤️