the purge |taelisa

0.2-another

Lalisa'dan

Odama gittiğimde İnstagram'a girdim. Bir süre sonra gözüme bir reklam takıldı. Tam üstüne tıklıyordum ki, Jennie unnienin ve Kai oppanın konuştuklarını duydum;
Benden bahsediyorlardı.
Kapıma kulağımı dayadım ve konuştuklarını daha iyi duymaya çalıştım.

"Jennie, Lalisa neden böyle?"

"Şey, arkadaşını kaybetti."

"Hangi arkadaşı?"

"Jisoo,ben,Rose ve Lalisa çok yakındık.Ama Lalisa ve Rose daha yakınlardı. Rose'nin ölümü Lalisa'yı çok sarstı."

"Hmm. Üzüldüm. Geçmiş olsun.."

Ama Jennie bana söz vermişti? Kimseye anlatmayacaktı hani? Ondan, kimsenin benim için üzülmesini ve bana acımasını istemediğim için bunu kimseye anlatmamasını istemiştim.

Sinirleniyordum; çünkü içeride birisi benim hakkımda "üzüldüğünü" söylüyordu. Ben yine acınacak bir hâle düşüyordum. En sevmediğim şeylerden biri. Kendimi tutmaya çalıştım ama olmuyordu. Daha fazla dayanamadım ve onların yanına hızlı adımlarla yürüdüm, bağırmaya başladım;

Lalisa; Unnie, sen bana söz vermiştin!?

Jennie; Lalisa? Ben-

Sözünü kestim ve devam ettim;

Lalisa; Bak, o da "üzüldüm" dedi. Ben bu hâle düşmek istemiyorum unnie! Kimse bana acısın istemiyorum!

Jennie; Lalisa sen bizi mi dinledin?

Lalisa; Konumuz bu değil. Dinledim veya dinlemedim fark etmez.

Jennie; Ben,özür dilerim Lalisa.

Lalisa; Özür dileme unnie. Senden sadece kimseye anlatmamanı istedim. Bu kadar zor muydu!? Kimseye anlatmamak çok mu zordu!?

Gözümden yaşlar süzülüyordu. Jennie unnie gelip bana sarıldı. Ama karşılık vermedim. Jennie benden ayrıldı ve;

Jennie; Ağlama Lalisa'm, ağlama lütfen. Özür dilerim, lütfen ağlama artık.

Kai; Hem ben sana acıyorum demedim ki?

Başımı iki yana hafifçe salladım ve odama doğru yol aldım. Biraz sakinleşmem gerekiyordu. Rose'm hep öyle derdi;
"Ağladıktan sonra her şeyi unutmak için, ilk önce kendini sakinleştirmen gerekir."

Jennie'den

Lalisa çok üzülmüştü. Haklıydı. Kimseye söylememem gerekirdi.

Kai; Ben artık gideyim Jennie.

Jennie; Biraz daha kalsan?

Kai; Çok isterdim ama işlerim var.

Jennie; Peki o zaman, görüşürüz.

Kai; Görüşürüz.

Lalisa'dan

Az da olsa sakinleşmiştim. Tekrar bilgisayarı açtım. Aklıma o reklam geldi. Üzerine tıkladım, okumaya başladım;

"Sadece 6 gün kaldı, suçluların yıl içinde en sevdiği güne. Peşlerinde polis, dedektif olmayacak. Ölü sayısı, hiç görülmeyen sayılara ulaşacak. Ama sadece 1 gün için, bunlar böyle olacak. O 1 gün bitince,bulunabilen her suç açığa çıkacak. En ağır suç sahibi,en ağır cezayı hak eder. Tabi bulunabilirse. Başarılı suçlular, suçlarını iyi gizler."