Kırık bir kalp,dolu gözler,sinir ve üzüntü bunları kenara atalı çok oldu onun yerine başarma hırsına büründüm hiçbir şey düşünmemek için her an ders çalıştım şimdi ise doğduğum evden ayrılıyorum.
"Jisoo Paris'e gittiğinde benden başka yakın arkadaş yapma,tabii yalnız da kalma ama benim kadar olmasın hem niye gidiyorsun ki burda da o bölümü okuyabilirsin."
"Tabiki en yakın arkadaşım sen olarak kalacak ve uzaklaşmak istiyorum Jennie hem orada okumak eğlenceli olabilir şansım varken gitmeliyim değil mi?"
"Pekala pekala sadece söylemek istedim ve bence sen harika bir oyuncu olacaksın."
"Daha okula gitmedim Jennie." dedim ve güldüm.
"Ünlü olunca unutma buraları."diyip dalga geçti benimle.
"Keşke sen de gelsen benimle."
"Keşke gelsem ama ailem burada ve Kore'nin en iyi moda tasarım üniversitesini kazandım."
"İkimiz için de en iyisi bunlar sanırım sen de benden başka yakın arkadaş yapamazsın ona göre." dedim yalancı bir sinirle.
Son valizin fermuarını da kapattıktan sonra dış kapıya çıkardım.
"Bu arada Jennie,Kai ile barışmanıza çok sevindim o hiçbir şeye karışmamıştı."
"Onunla barıştım ama ben burda olduğum sürece Kim Taehyung zor nefes alacak." Jennie sinirle konuşmuştu.
"Ben yaşananları bir kenara atmaya karar verdim sen de boşver,lütfen."
Bana baktı ve istemeyerek de olsa "Tamam." dedi.
"Peki ev ne olacak Jisoo?" sorusuyla arkamı döndüm ve eve son kez baktım.
"Böyle kalacak geri geldiğimde aynı şekilde görmek istiyorum." diyip evin anahtarını çantama attım ve yedek anahtarı da Jennie'ye uzattım.
Bana soran gözlerle bakınca konuştum.
"Annenle kavga edince hep bana gelirdin şimdi ben olmayacağım yine de gel istediğin kadar kal burası ikimizin de evi."
Gözleri dolmuştu ve ardından ağlamaya başlayıp kollarını boynuma doladı.
"Seni özleyeceğim Jis."
"Ben de seni Jen."
Birbirimizden ayrıldığımızda çağırdığım taksi de gelmişti.
Şoför valizleri arabaya yerleştirirken hem eve hem de yan eve baktım o günden sonra görmemiştim,eve de uğramamıştı.
Biz Jennie ile vedalaşırken Kai de geldi.
"Jisoo,gidiyormuşsun." dedi.
"Evet gidiyorum Jennie'ye iyi bak ve sakın üzme yoksa her an gelebilirim." dedim gülerek.
"Asla üzmeyeceğim sana iyi yolculuklar en kısa zamanda dönersin umarım."
"Görüşürüz o zaman." dedim ve daha fazla vakit kaybetmeden taksiye bindim.
Geçmişimden hızla uzaklaşarak geleceğime doğru ilerledim.
Taehyung
Kaç dakikadır,kaç saattir belki de kaç gündür duvarda resmi olan Jisoo'ya baktığımı bilmiyordum.
Gözlerim kanlanmıştı,leş bir şekilde içki kokuyordum normalde içmeyi sevmezdim sadece çıkmaza girince içerdim ve bu yaşadığım en büyük çıkmazlardan birisi.
O geceden sonra aile evine gittim fakat orda da kavga çıkardığım için farklı bir eve taşındım sadece sınava girmek için evden çıktım.
"Taehyung kalk ve duşa gir çabuk böyle nereye kadar tüm yaz bu odada aptal gibi duvara bakındın ve sapık gibi duvara kızın resmini yaptırdın sana ne oldu böyle kendine gel!" Kai beni çekiştirmeye devam ederken ben tepki vermiyordum.
"Bu sana son söyleyişim Taehyung eğer kalkmazsan ben de gideceğim ve yanında kimse kalmayacak." Cümlesiyle ona döndüm gitmeyeceğini biliyordum ama yine de yerimden doğruldum.
"Odayı temizletmek için birilerini çağırır mısın?" uzun zaman sonra zorla çıkan sesimle ikimizin de gözleri odaya döndü.
Kırık camlar,yünü çıkmış yastıklar,dağınık kıyafetler ve her yerde duran içki şişeleri odanın hali böyleydi.
Kai başıyla beni onayladığında banyoya girdim,ilk önce ayılmak için kıyafetlerimle soğuk suyun altına girdiğimde irkildim ve nefesim kesildi daha sonra alıştım üstüme yapışan kıyafetleri çıkarıp normal bir duş aldım.
Banyoda uzun bir süre geçirmiş olmalıyım ki odaya girdiğimde her yer temizlenmişti.
Kıyafetlerimi giyip aşağı salona indiğimde Kai etrafta değildi,mutfağa girdiğimde ise tabağa yemek koyarken buldum.
"Yemeği sen mi yaptın cidden?" sorumla bana döndü.
"Vayy sonunda banyodan çıkabilmişsin ve hayır temizlemeye gelen kadından rica ettim yani merak etme hayatın tehlikede değil." Konuşması beni zor da olsa güldürmüştü.
"Oh be şu gülüşünü unutmuştum kardeşim." önüme tabağı koyduğunda karnımın acıktığını hissettim uzun süredir ev yemeği yememiştim.
Hiç konuşma olmadan yemek geçiyordu ve ben bozdum.
"Sen ve Jennie barıştınız değil mi?"
"Yani zor da olsa barıştık ama sana bir sürü küfürlerini iletti."
"Senden de çok özür dilerim Kai benim yüzümden ayrılmıştınız."
"Ama barıştık ve sen hatanı anlayıp pişman oldun evet biraz geç kaldın ama dersini aldığını düşünüyorum."
"Fazlasıyla."
"Şimdi ne yapacaksın peki?"
Elimi saçımdan geçirdim ve derin bir nefes verdim.
"İnan ben de bilmiyorum yaptığım hayvanlığın acısını çekiyorum tek bildiğim ben Jisoo'ya fena aşık oldum her şeyi düzeltmek için elimden ne geliyorsa yapacağım."
"Taehyung." Kai'nin durağan sesiyle konuşmamı kestim.
"Efendim?"
"Bunu sana söylemek zor fakat bugün Jisoo Paris'e gitti orada okuyacakmış ve yeni bir sayfa açacakmış."
Zaten sızlayan burnum boğazımı da sızlatmıştı.
"B-ben de giderim değil mi beni görünce affetmez mi?"
"Hayır Taehyung her şeyden uzak kalmak istiyor uzun bir süre gözüne gözükmemen herkes için en iyisi olacaktır."
"Ben hakettiğim hayatı yaşamaya devam edeceğim o zaman." masadan kalkıp gidecekken Kai'nin sorusuyla durdum.
"Hyuna,Ona ne oldu bir haber alamadım."
"O da gitti."
Mezuniyet gecesi (Jisoo gittikten sonra)
"Hadi ama Taehyung isteğimiz bu değil miydi?" ne ara geldiğini anlamadığım Hyuna tam arkamdaydı.
"Bu işi bitirmek için kaç defa yanına gelip yalvardım Hyuna ama senin gözünü hırs bürümüştü şimdi mutlu musun?"
"Evet mutluyum herkes hak ettiği yerde ve sen benim yanımdasın."
"Ben sana aşıkken neden beni görmedin de kalbimi başka birisine verince gördün?"
"Şimdi görmek istedim."
"Bencilsin,benciliz Hyuna."
"Biliyorum ve bundan pişman değilim Taehyung."
"Git Hyuna,istemiyorum evet bir hata yaptım ama seni yeniden severek 2.bir hataya göz yumamam."
"Yani beni sevmiyor musun artık?"
Dolu gözlerimi onunkilere çevirdim ve ona daha da yaklaştım.
"Seni sevmiyorum."
_______
