The nerd...!

Κεφάλαιο 3ο

Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Στέφανος!

Ο Στέφανος είναι παιδικός μου φίλος. Έχω να τον δω χρόνια γιατί μετακόμισε Πάτρα για να σπουδάσει τα τελευταία 2 χρόνια.

Στ:Νεφέλη;

Νεφ:Στέφανε;

Νεφ:Δεν το πιστεύω! Πώς και από δω;

Του είπα και τον αγκάλιασα με ένα μόνιμο πλατύ χαμόγελο.

Στ: Παράτησα την σχολή και γύρισα...

Νεφ: Γιατί ρε συ;

Στ:Μεγάλη ιστορία...

Νεφ: Λοιπόν, Στέφανε από δω ο φίλος μου ο Άρης, Άρη από δω ο φίλος μου ο Στέφανος.

Κάνανε μια χειραψία και ο Στέφανος έκατσε μαζί μας.

Νεφ: Τι ήθελες να μου πεις Άρη;

Αρ: Ααα! Εεε τίποτα ξέχνα το!

Νεφ: Οκ ό,τι πεις... Του είπα κάπως παραξενεμένη από την στάση του.

Εγώ έπεσα στην αγκαλιά του Στέφανου. Μου είχε λείψει πολύ τόσο καιρό.

Έβλεπα τον Άρη που αισθανόταν άβολα οπότε αποφάσισα να φύγω από την αγκαλιά του Στέφανου και είπα να σπάσω λίγο την σιωπή.

Μετά από περίπου 2 ώρες ήρθε η ώρα να φύγουμε και να πάω τον Στέφανο στο σπίτι μου.

Άνοιξα την πόρτα με τα κλειδιά μου και είπα στον Στέφανο να έρθει μέσα αφού το πεδίο ήταν ελεύθερο.

Νεφ: Μαμά, μπαμπά, Άλεξ, Λένα ελάτε λίγο σας έχω μία έκπληξη!

Όλοι ήρθαν και μόλις είδαν τον Στέφανο πέσανε επάνω του να τον αγκαλιάσουν.

Αρχίσαμε όλοι να γελάμε από χαρά και μετά από μία ώρα ανάκρισης που έγινε στον Στέφανο καθίσαμε στο τραπέζι να φάμε.

Σε κάποια φάση ακούστηκε ο ήχος του κινητού μου.

Ήταν ο Άρης.

Πήρα το κινητό μου και πήγα λίγο παραπέρα για να μιλήσω.

Νεφ: Ναι;

Αρ: Γεια σου Νεφέλη. Τι κάνεις;

Νεφ: Γεια σου Άρη! Μια χαρά εσύ;

Αρ:Καλά... Να... Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.

Νεφ: Πες μου.

Αρ: Μπορούμε να βρεθούμε αύριο μετά το σχολείο στο πάρκο; Θέλω να σου πω αυτό που δεν σου ειπα σημερα.