The nerd...!

Κεφάλαιο 16ο

Τόση ώρα τον κοιτούσα σοκαρισμένη και εκείνος είχε ξεσπάσει σε κλάματα.

Πήγα κοντά του και τον αγκάλιασα.

Εκείνος με έσφιξε στην αγκαλιά του και έβαλε το κεφάλι του στον λαιμό μου ενώ έκλαιγε χωρίς σταματημό.

Νεφ:Συγγνώμη αλήθεια δεν ήξερα και φοβήθηκα πως...

Αρ:Πως θα σε απατήσω;

Νεφ:Ναι...

Αρ:Μωρό μου εγώ δεν σε αλλάζω με καμία... Ακόμα να το καταλάβεις;

Χαμογέλασα και μηδένισα την ελάχιστη απόσταση που υπήρχε μεταξύ μας.

Ενώσαμε τα μέτωπά μας μέχρι που ακούστηκε μία φωνή.

Βάσ:Εμμ συγγνώμη που σας χαλάω την όμορφη αυτή στιγμή απλά πρέπει να πάμε πάνω γιατί θα μας πάρει και θα μας σηκώσει αν καταλάβει η Παπαπαύλου ότι λείπουμε.

Μας είπε η Βάσω ενώ μας κοιτούσε αμήχανα.

Εγώ με τον Άρη κοιταχτήκαμε και γελάσαμε ελαφρά.

Νεφ:Πήγαινε εσύ και θα έρθουμε και εμείς σε λίγο.

Βάσ:Εντάξει εγώ πάντως αυτό που έπρεπε να κάνω το έκανα.

Μας είπε και άρχισε να απομακρύνεται.

Ο Άρης με έπιασε από την μέση και με κόλλησε πάνω του.

Νεφ:Εμμμ εγώ θα λεγα να πάμε στην Παπαπαύλου τώρα...

Αρ:Λες;

Νεφ:Αν δεν θες να μείνεις τάξη πρέπει...

Αρ:Άντε καλά πάμε.

Ανεβήκαμε τις σκάλες και κατευθυνθήκαμε προς την αίθουσα που γινόταν το μάθημα.

Χτυπήσαμε την πόρτα και μετά την άδεια ανοίξαμε.

Καθ:Έχετε πάρει ήδη απουσία δεν μπορείτε να μπείτε.

Αρ:Αλήθεια; Ευχαριστούμε πολύ γεια σας!

Είπε ο Άρης με ένα καθυστερημένο χαμόγελο.

Νεφ:Παιδί μου πας καλά; Σου σάλεψε;

Αρ:Νεφέλη άσε τα πολλά πολλά και πάμε να φύγουμε.

Νεφ:Να φύγουμε να πάμε πού;

Αρ:Νεφέλη προχώρα.

Φτάσαμε έξω από το σχολείο μπροστά από κάτι κάγκελα.

Ο Άρης πέρασε από πάνω και έπειτα και εγώ.

Ουαου... Έκανα κοπάνα... Εγώ.... ΟΥΑΟΥ!